Στο περιοδικό ΟΚ! και τη Φανή Πλατσατούρα μίλησε η Μαρία Μπεκατώρου και εκτός από τα τηλεοπτικά της νέα μίλησε με τα πιο γλυκά λόγια για τον σύζυγό της, Αντώνη Αλεβιζόπουλο.
Ισχύει τελικά αυτό που λένε, πως όσο περνούν τα χρόνια οι δικοί σου άνθρωποι μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού;
Αυτό δεν είναι το πιο σωστό; Να χτίζεις λίγες σχέσεις και να αισθάνεσαι όμορφα μέσα σε αυτές. Γιατί δεν είναι μόνο οι συγγενικές σχέσεις. Εγώ, ας πούμε, δεν έχω αγαπήσει συγγενείς μου όπως έχω αγαπήσει τις φίλες μου. Και έχω φτάσει πια σε μια ηλικία –γιατί δεν είμαι και μικρή– που μπορώ να πω ότι έχω στη ζωή μου μια όμορφη παρέα αληθινών ανθρώπων.
Ο άνθρωπος που ξέρει τα πάντα για σένα ποιος είναι;
Τα πάντα δεν τα ξέρει κανένας. Πάντα κρατάω κάτι για μένα, πράγματα που δεν τα έχω μοιραστεί. Ο Αντώνης μου όμως ξέρει τα περισσότερα και η Ιφιγένεια τα πιο πολλά.
Όποτε αναφέρεσαι στον σύζυγό σου, λες «ο Αντώνης μου».
Μα έτσι είναι. Είναι «ο Αντώνης μου». Και μου αρέσει αυτή η ασφάλεια, η συνέπεια και το «πολύ» που ζω μαζί του. Με τον Αντώνη είναι όλα απλά. Απλά, σωστά και ισορροπημένα.
Με τον Αντώνη είναι το «για πάντα»;
Δεν υπάρχει το «για πάντα» στο λεξιλόγιό μου. Δεν το λέω ποτέ. Το «για πάντα» το φοβάμαι σε όλες μου τις σχέσεις. Θα σου πω, όμως, τι κατάλαβα μέσα στα χρόνια. Πόσο σημαντικό είναι που ο άντρας μου δεν είναι από τη δουλειά αυτή. Πιστεύω τελικά πως δεν θα μπορούσα να είχα κάνει σχέση μέσα από τον χώρο. Βέβαια «ποτέ μη λες ποτέ». Αλλά επειδή η δουλειά μας είναι πολύ έντονη, νομίζω ότι πρέπει να υπάρχει μια ισορροπία. Και ο Αντώνης είναι η φωνή της λογικής. Πολλές φορές μπορεί να είναι παραπάνω λογικός απ’ ό,τι θέλω –γιατί εγώ είμαι στον κόσμο μου–, αλλά αυτό τελικά με ισορροπεί.
Μέσα στο σπίτι πώς είσαι;
Η κλασική νοικοκυρά, μόνιμα πάνω από μια κατσαρόλα. Θα πάω σούπερ μάρκετ ή στη λαϊκή και θα γυρίσω σπίτι να μαγειρέψω. Δεν κάνω τα πολύ παραδοσιακά φαγητά –βλέπε παστίτσιο– αλλά δικές μου συνταγές. Φτιάχνω ωραίες σούπες και ριζότα. Το τέλειο παστίτσιο το έκανε η συχωρεμένη η γιαγιά μου. Όπως και ωραίους ντολμάδες. Μάλλον από εκείνη πήρα την τάση να μαγειρεύω καλά αλλά δεν κάνω τα φαγητά της γιαγιάς.
Πήρες και το όνομά της;
Τη γιαγιά μου την έλεγαν Ελένη. Εμένα με έβγαλαν Μαρία γιατί η μητέρα μου είχε κάποιες δυσκολίες στο να κάνει παιδί και με είχε τάξει στην Παναγία. Τελικά της το έστειλε ο Θεός. Για αυτό και δεν έχω αδέλφια, δεν κατάφερε η μητέρα μου να κάνει άλλο παιδί. Λέγαμε όμως για τη γιαγιά. Ναι, σε αυτή τη γιαγιά λοιπόν οφείλω πάρα πολλά. Ήταν η μαμά της μαμάς μου και με μεγάλωσε. Ζούσαμε όλοι μαζί στο σπίτι. Η γιαγιά αυτή ήταν το θαύμα της ζωής μου.
Εν τω μεταξύ, δείχνεις πάντα χαρούμενη. Όταν έχεις τις κλειστές σου, πώς είσαι;
Εκεί είμαι υποτονική, δεν θέλω να μιλάω, αλλά δεν κρατάει για πολύ. Δεν θα περάσω δηλαδή περίοδο κακής διάθεσης. Θα περάσω μια ώρα κακής διάθεσης. Αυτό όταν δεν πρόκειται για σοβαρό θέμα υγείας, έτσι; Όλα τ =α άλλα έρχονται και φεύγουν. Πάντα ήμουν έτσι αλλά το ότι «για όλα υπάρχει λύση» το έμαθα μεγάλη. Παλιότερα υπήρχαν φορές που πνιγόμουν σε μια κουταλιά νερό.
