Κυρία με κ κεφαλαίο, τεράστιο υποκριτικό ταλέντο και μια πορεία γεμάτη συγκινήσεις: αυτά συνθέτουν την προσωπικότητα της Κατερίνας Χέλμη, της μεγάλης κυρία του σινεμά και του θεάτρου που έφυγε από τη ζωή
Η ίδια είχε ξεδιπλώσει την ιστορία της στην εκπομπή της ΕΡΤ, «Το μαγικό των ανθρώπων», σε σκηνοθεσία Πέννυς Παναγιωτοπούλου.
«Η μουσική με γαληνεύει, μου δίνει αναμνήσεις από τα έργα που έχω παίξει, και όταν έχω τα ερωτηματικά μου που είναι δύσκολα με ηρεμεί.
Κατερίνα Χέλμη, ένα πρόσωπο θεατρικό, κινηματογραφικό και πολύ ευαίσθητο.
Από τον καιρό που θυμάμαι τον εαυτό μου ήμουν ηθοποιός με την έννοια του μίμου γιατί στο σπίτι μας είχαμε πολλές φορέ γλεντάκια της εποχής και η Κατερίνα σηκωνόταν σε μία καρέκλα και έκανε τους θείους, τις θείες και τη γιαγιά».
«Ήμουν πολύ δεμένη με τους γονείς μου αλλά με σημάδεψε ήταν η απώλεια του αδελφού μου, Κωνσταντίνου Χέλμη. Κάθε φορά που είχαμε ένα πρόβλημα έπαιζε η καρδιά μου.
Ήταν άτυχος, έφυγε νωρίς, ήταν κάτι που με συγκλόνισε, ακόμα έχω ώρες που το σκέφτομαι, παραμιλώ, του μιλάω».
«Έμεινα χωρίς το θέατρο 10 χρόνια, πήγα τα ταξίδια μου, γελούσαμε, μιλούσαμε.
Ήταν το ωραιότερο δώρο που μου έκανε αυτή η ανάπαυλα που γνώρισα έναν καινούργιο κόσμο με τον σύζυγό μου, είναι υπέροχος.
Είναι ήρεμος, ξέρεις πολλά πράγματα και είναι ταπεινός» είπε χαρακτηριστικά για τον ακαδημαϊκό Κωνσταντίνο Σβολόπουλο.
«Πάντα είμαι εγώ. Είμαι μέσα από τους ρόλους μου και έχω αντίκρυ μου έναν άλλο χαρακτήρα τον οποίο διευθύνω εγώ» είπε χαρακτηριστικά για τους ρόλους της.
