Λευτέρης Λαζάρου: «Το MasterChef 1 δεν ήταν ριάλιτι, ήταν διαγωνισμός και άφησε πίσω του έναν Άκη Πετρετζίκη»
Νέα

Λευτέρης Λαζάρου: «Το MasterChef 1 δεν ήταν ριάλιτι, ήταν διαγωνισμός και άφησε πίσω του έναν Άκη Πετρετζίκη»

Λευτέρης Λαζάρου: «Το MasterChef 1 δεν ήταν ριάλιτι, ήταν διαγωνισμός και άφησε πίσω του έναν Άκη Πετρετζίκη»

Η μαγειρική, τα παιδικά του χρόνια στον Πειραιά και η καταξίωση

Τον Λευτέρη Λαζάρου φιλοξένησαν στην εκπομπή «Στούντιο 4» η Νάνσυ Ζαμπέτογλου και ο Θανάσης Αναγνωστόπουλος σε μία συζήτηση περί μαγειρικής, καταξίωσης και τηλεόρασης.

Ο βραβευμένος με αστέρι Michelin σεφ και μετρ στα θαλασσινά, έχει ανακαλύψει το μυστικό για τέλεια και πεντανόστιμα πιάτα και το μοιράζεται δημόσια: είναι η αγάπη που βάζει σε κάθε πιάτο που σερβίρει που κάνει τη μαγειρική του να ξεχωρίζει και να έχει κερδίσει ως σήμερα πλειάδα διακρίσεων.

Έχοντας περάσει από την τηλεόραση και συγκεκριμένα στο MasterChef ο γνωστός σεφ μίλησε για την πορεία που ακολούθησε ο διαγωνισμός μετά την αποχώρησή του, η οποία όπως σημείωσε είναι εντελώς διαφορετική με αυτή που πρωτοξεκίνησε.

«Εγώ έδωσα με τη μαγειρική μου τέχνη μία αγάπη στον κόσμο και μου την επέστρεψε πολλαπλά πίσω. Αυτός που θα με δει στον δρόμο αισθάνεται ότι με ξέρει χρόνια».

«Το MasterChef 1 δεν ήταν ριάλιτι, ήταν διαγωνισμός και άφησε πίσω του πραγματικά πράγματα. Άφησε ένα παιδί καταξιωμένο (σ.σ. Άκης Πετρετζίκης), έχει κάνει μία εξαιρετική ομάδα, έχει δώσει δουλειά και σε άλλα παιδιά και αυτό τον τιμά».

Ο ίδιος δεν περίμενε να φτάσει στο πιο ψηλό σκαλοπάτι της επιτυχίας και όμως το έκανε. Υπήρξε ο πρώτος Έλληνας μάγειρας με τη λάμψη του σταρ αλλά δεν καβάλησε ποτέ το καλάμι. Και σε αυτό ευθύνεται η ανατροφή που του έδωσαν οι γονείς του αλλά και το περιβάλλον που μεγάλωσε στον λαϊκό Πειραιά.
Αλλάζοντας κλίμα μίλησε για την απώλεια του πατέρα του, το πόσο του λείπει η μυρωδιά της μητέρας τους αλλά και τα υπέροχα κεφτεδάκια της.
«Τον χαρακτήρα σου τον δημιουργεί το σπίτι σου».
«Η απώλεια του πατέρα ήταν μεγάλη, ήταν ένας καρκίνος που άντεξε 6 μήνες. Δεν τον ευχαριστήθηκα τον μπαμπά μου, ήμουν 15,5 χρονών. Εγώ πήρα μικρόβιο δεν πήρα γνώση, με κουβάλαγε στα σκάφη».

«Αισθάνθηκα ορφανός πολύ αργότερα, νόμιζα ότι θα τον ξαναδώ, ότι έφυγε με ένα καράβι. Στα 25 με χτύπησε, που άρχισα να καταλαβαίνω τι μου γίνεται και ένιωσα ότι δεν θα φάει αυτό που φτιάχνω».