Τέμπη: «Ενημερώθηκα από φίλους μου στη Γερμανία ότι οι αδελφές μου επέβαιναν στο μοιραίο τρένο. Τα σώματά τους δεν ήταν αναγνωρίσιμα»
Νέα

Τέμπη: «Ενημερώθηκα από φίλους μου στη Γερμανία ότι οι αδελφές μου επέβαιναν στο μοιραίο τρένο. Τα σώματά τους δεν ήταν αναγνωρίσιμα»

Τέμπη: «Ενημερώθηκα από φίλους μου στη Γερμανία ότι οι αδελφές μου επέβαιναν στο μοιραίο τρένο. Τα σώματά τους δεν ήταν αναγνωρίσιμα»

Πήγαν για την κηδεία της ξαδέλφης τους και έχασαν και εκείνες τη ζωή τους

Ο κ. Κουκαριώτης έχασε τις δύο αδελφές του στο τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη, κάτι που έμαθε από φίλους του που ζουν στη Γερμανία.

Ο ίδιος μαζί με τις αδελφές του είχαν κατέβει Αθήνα για την κηδεία της ξαδέλφης του και στη συνέχεια οι δρόμοι τους χωρίστηκαν για να πάει ο καθένας στον προορισμό του.

Λόγω του ότι ο ίδιος δεν έχει τηλεόραση σπίτι του δεν είχε ενημερωθεί για το τραγικό αυτό συμβάν, αλλά φίλοι του από τη Γερμανία που γνώριζαν ότι οι αδελφές ταξίδευαν με το τρένο του θανάτου του ενημέρωσαν σχετικά.

«Οι αδελφές μου δεν ήρθαν για την κηδεία. Η μία αδελφή μου ήρθε για να προετοιμάσει το σπίτι στην Ανδριανή Δράμας για το καλοκαίρι και η άλλη για να δει την κόρη της που σπουδάζει στην Κομοτηνή. Όσο ήταν στην Ελλάδα χάσαμε μία πρώτη ξαδέλφη που ζούσε στην Αθήνα και αντί να συναντούμε τα ξαδέλφια στο χωριό, συναντηθήκαμε στην κηδεία της. Κατέβηκαν με το τρένο και μετά την κηδεία πήραν τον δρόμο του γυρισμού με το τρένο. Εγώ μένω στο Αγρίνιο και πήγα οδικώς. Ενημερώθηκα από φίλους που ζουν στη Γερμανία που γνώριζαν ότι ταξίδευαν με το τρένο. Εγώ δεν έχω τηλεόραση στο σπίτι για να το μάθω δυστυχώς.

Με πήραν τηλέφωνο και μου είπαν το περιστατικό και εγώ δεν το πίστεψα γιατί εκείνη την ώρα που έγινε το δυστύχημα έπρεπε να είχε φτάσει στη Θεσσαλονίκη. Ψάχνοντας στο διαδίκτυο είδα ότι είχε καθυστέρηση άρα ήταν αυτό. Έπαιρνα τηλέφωνο τις αδελφές μου, χτυπούσαν κανονικά αλλά δεν τα σήκωνε κανείς. Και τα ξημερώματα πήραμε τον γιο μου και πήγαμε στη Λάρισα. Ψάξαμε τις λίστες να δούμε εάν νοσηλεύονται και δεν υπήρχαν σε καμία λίστα. Τις δηλώσαμε ως αγνοούμενες. Υπήρχε μεγάλη αγωνία. Άλλο να τα βλέπετε και άλλο να σας λέω τι γινόταν στο νοσοκομείο. Μετά από δύο ημέρες έγινε η ταυτοποίηση μέσω DNA γιατί τα σώματά τους δεν ήταν αναγνωρίσιμα. Τα φέρετρα ήρθαν κλειστά, σφραγισμένα, δεν ανοίχτηκαν».