Καλεσμένη στην εκπομπή, Μαμά-δες, βρέθηκε η Νεκταρία Γιαννουδάκη και μίλησε για τη σχέση της με τα παιδιά της αλλά και πώς συνδυάζει τη μητρότητα με τη δουλειά.
Την ηθοποιό την απολαύσαμε μέσα από τη σειρά, Σασμός, και πλέον τη βλέπουμε και στις Ψυχοκόρες στον ρόλο της αυστηρής πλην ευαίσθητης Αρχοντούλας.
«Συγκρατημένη αισιοδοξία για την εφηβεία. Βλέπω μια δυναμική απέναντι στα πράγματα, θέλω να οπλιστώ με υπομονή, χιούμορ και πολλή κουβέντα. Δεν σου κρύβω ότι για τις απορίες που έχω σε σχέση με τα παιδιά επικοινωνώ με παιδοψυχολόγο. Υπάρχουν κι άλλα επαγγέλματα που τους αρέσουν. Έχει ακουστεί ότι θέλουν να δουλέψουν στο τσίρκο, πρωταθλήτρια στον πάγο, μεγιστάνας του πλούτου, δήμαρχος».
«Η έκπληξη έγινε με τον Σασμό και έγινε πανικός. Στην αρχή το χάρηκαν αλλά μετά το βαρέθηκαν. Ήμασταν κάπου και μιλούσαμε και ερχόντουσαν να με ρωτάνε για τη σειρά και μετά άρχισε να τους κουράζει. Τα παιδιά θέλουν τη μαμά τους, όχι τον επαγγελματία. Η μαμά μου βλέπει τον Σασμό, στην αρχή της θύμισε δικά της πράγματα αλλά μετά το ξεπέρασε και το παρακολουθούσα. Στην καραντίνα ξέσπασε σε ένα σημείο της Κρήτης μια φοβερή βεντέτα. Στο Youtube άκουσα ένα μοιρολόι μιας μάνας και σάστισα και μου ήρθε η ιδέα για μια παράσταση με το όνομα Σασμός. Και λίγους μήνες μετά έμαθα ότι θα γίνει η σειρά Σασμός. Καρμική συγκυρία.
Αδιανόητο είναι αυτό που ζούμε και δεν ξέρουμε πώς θα καταλήξει. Πρέπει τα παιδιά να επικοινωνούν τους φόβους τους. Το λέω πικρά που καταλαβαίνω τους ανθρώπους που είναι μαζί και δεν θέλουν να φέρουν παιδιά σε έναν βίαιο κόσμο. Θέλει και λίγη τρέλα και αισιοδοξία να φέρεις παιδιά στον κόσμο. Καταλαβαίνω και τους άλλους που υιοθετούν ή έρχεται στον δρόμο τους ένα παιδί και νιώθουν αυτό το μητρικό ή πατρικό ένστικτο και το αγαπούν ίσως και καλύτερα από δικό τους».
«Τα μεσημέρια έπρεπε να κοιμάμαι οπωσδήποτε και κοιμόμουν σε μια τραπεζαρία. Είχα ένα απαλό ροζ κουβερτάκι. Αυτό έκανε κάτι πτυχώσεις, στεκόμουν μπροστά στην ασπρόμαυρη τηλεόραση και έκανα ωραία πράγματα, ενστικτωδώς χωρίς να ξέρω ότι είναι θέατρο. Στο Γυμνάσιο μπαίνει μια φιλόλογος τόσο γοητευτική και μοσχοβολούσε πούδρα. Ανοίγει την Οδύσσεια και κάνει έναν ρυθμό με τα τακούνια της. Είχε τόσο ωραία ορθοφωνία που μαγεύτηκα και λέω “αυτό θέλω να κάνω”. Και αργότερα στο Λύκειο μου είχε πει μια φίλη μου ότι θα κάνω κρυφά μια δραματική σχολή. Εκείνη το έβαλε σε λέξεις επί της ουσίας. Σε εμένα ήταν θολό! Έκανα παιδικά πάρτι κλόουν τα Σαββατοκύριακα, πλήρωνα τη σχολή και κάποια στιγμή το ανακοίνωσα.
Η μητέρα μου στον παππού μου είχε πει ότι είχα πάει σε σχολή να λέω ειδήσεις. Και το κατάλαβε και μου λέει ο παππούς “Μην σε δω να φιλάς κανέναν κερατά στην τηλεόραση γιατί θα πεθάνω την ίδια στιγμή και θα πεθάνω εκείνη τη στιγμή”. Γιατί τότε έβλεπαν τηλεόραση στο καφενείο του χωριού. Και είπα “όχι” σε σειρά που είχε φιλιά για να μην με δει ο παππούς. Ήθελα από μικρή να γίνω μαμά άλλο που έγινα στα 41 μου. Δεν συναντούσα παιδιά στο δρόμο και ήθελα να βάλω τα κλάματα αλλά υπήρχε κάτι το μητρικό. Στην εκπνοή έγινα μαμά. Ως προς την πρώτη εγκυμοσύνη, το να γίνουν όλα με ασφάλεια.
Δεν ήταν η πιο ευτυχισμένη περίοδος της ζωής μου η εγκυμοσύνη, με δυσκόλεψε χωρίς να έχω δύσκολη εγκυμοσύνη. Η μέρα του τοκετού νομίζω ότι όταν θα φύγω από αυτή τη ζωή θα είναι κάτι που θα θυμάμαι. Είναι θαύμα! Αλλάζει η ζωή…».
Διαβάστε επίσης
Ηρώ Μουκίου: «Τον είχα απέναντί μου και έκλαιγε. Του έδινα κουράγιο αντί να μου δίνει αυτός»
