Η Νίκη Λυμπεράκη βρέθηκε καλεσμένη στην εκπομπή Ελένη και μίλησε για τον ρόλο της ως μητέρα, τα παιδικά της χρόνια, τα επαγγελματικά της όνειρα και σχέδια αλλά και για τις καθημερινές της συνήθειες.
Αναφερόμενη στο ρόλο της ως μητέρα και τη σχέση της με το γιο της, είπε:
«Νομίζω οι περισσότερες μητέρες νιώθουμε τύψεις, ευτυχώς εγώ τα τελευταία χρόνια λόγω συνθηκών έχω τη δυνατότητα να έχω πολύ χρόνο μαζί με το παιδί μου. Έχω συμφιλιωθεί ότι θα έχω τύψεις ότι και να γίνει, για το ότι μπορεί να μην είμαι αρκετά καλή για το παιδί. Προσπαθώ να κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ και να του λέω καθημερινά πράγματα που σε εμένα είχαν λείψει. Στις γενιές μας υπήρχε η αίσθηση ότι δεν πρέπει να κολακεύεις πολύ το παιδί σου και εγώ αυτό είναι κάτι που προσπαθώ να μην κάνω. Λέω διάφορα γραφικά στο παιδί μου σαν κολακείες. Πολλές φορές ζητάω και συγνώμη στο παιδί μου γιατί μπορεί κάποια στιγμή να ξεφύγω…».
«Το παιδί μου πολλές φορές μου κάνει και παρατηρήσεις, ακόμα και στην οδήγηση. Μέσα από αυτό γίνομαι και καλύτερος άνθρωπος…».
Για τα παιδικά της χρόνια και τον τρόπο συγκρίνει τον εαυτό της με τη μητέρα της, ανέφερε:
«Η μητέρα μου, μου βρίσκει κοινά στην ανατροφή του παιδιού μου σε σχέση με τη δίκη μου ανατροφή. Απλά προσπαθώ να καλλιεργήσω κάποια καλά πράγματα παραπάνω και να αποφύγω κάποια κακά. Μετά τα τριανταπέντε ανακάλυψα ότι άκουγα βήχα και φοβόμουν γιατί θυμόμουν τη μητέρα μου, όταν μου έκανε παρατήρηση σαν ”κώδικας”».
«Ένα καλό που έκανε η μαμά μου ήταν που μας έκανε να έχουμε όρια με τους άλλους. Αυτό καμία φορά παρεξηγείται, ότι είσαι απόμακρος ή αυστηρός αλλά αυτό είναι η οριοθέτηση».
«Ήθελα να γίνω ηθοποιός»
Επίσης ανέφερε τα επαγγελματικά της σχέδια και τα όνειρα που είχε για τις σπουδές της, τι είπε:
«Ήθελα να γίνω ηθοποιός αλλά δεν πήγα, είχα προετοιμαστεί κανονικά αλλά δεν πήγα γιατί έφτανα έξω από το εθνικό και έφυγα. Έλεγα ότι δεν αντέχω εγώ να κάνω μια δουλειά που να εκτίθεμαι, να τα τώρα.Ήθελα να γίνω αρχαιολόγος, πήγα καλύτερα από ότι νόμιζα και τελικά μπήκα στη νομική», ανέφερε.
«Δεν έχω κανένα απολύτως σχέδιο για την επαγγελματική μου ζωή. Για τον κάθε άνθρωπο λειτουργεί διαφορετικά, παρότι έχω αυτή τη ”φρίκη” του να έχω τον απόλυτο έλεγχο. Συνειδητοποίησα από πολύ μικρή ότι δεν έχει κανένα νόημα. Γιατί έκανα σχέδια αλλά δεν πραγματοποιήθηκαν, όλα αυτά είναι ένα κομμάτι της ζωής μας. Επίσης εμείς στην οικογένεια μου περάσαμε και ένα θέμα υγείας που με επαναπροσδιόρισε. Όταν περνάς κάτι παρά πολύ δύσκολο μετά αρχίζεις να θεωρείς ότι όλα τα υπόλοιπα είναι ασήμαντα και αστάθμητα. Δεν έχω σχέδιο αλλά πάω…».
«Δεν έχω καμία διαχωριστική γραμμή στη δουλειά μου ανάμεσα στην ψυχαγωγία και την ενημέρωση όλοι κάνουμε μια δουλειά. Η διαχωριστική γραμμή που έχω μόνο είναι ανάμεσα σε αυτούς που κάνουν την δουλειά με εντιμότητα και σε αυτούς που δεν βλέπουν την δουλειά ”καλοπροαίρετα”. Όποτε ναι θα έκανα οτιδήποτε, αν κάτι μου άρεσε, μόνο για το χορό δεν το πολυβλέπω…».
«Όταν έχω παρά πολλά νεύρα βάφω τοίχους»
«Μαγειρεύω πολύ και όταν έχω νεύρα ανοίγω φύλλο. Επίσης βάφω και τοίχους, τώρα πριν δυο μήνες έβαψα το μισό σπίτι σκούρο πράσινο. Μου αρέσει, απλά στο μεταξύ μου πέρασαν τα νεύρα και έχουν μείνει κάποια κομμάτια στο σοβατεπί, θα το ολοκληρώσω όμως την επόμενη φορά… Επίσης παίζω πολύ με το παιδί, φτιάχνουμε όλη μέρα παζλ».
Δείτε όλη τη συνέντευξη από την εκπομπή:
