Απόσπασμα από τη συνέντευξη της Αιμιλίας Υψηλάντη στο in.gr πρόβαλλε το Mega Καλημέρα, η οποία μίλησε για τη Famagusta αλλά και τη ζωή της.
«Στο Λονδίνο ζω σχεδόν όλη μου τη ζωή. Ήρθα πολύ νέα στην Αγγλία για να σπουδάσω. Οι γονείς μου είναι και οι δύο Έλληνες. Γνώρισα τον άντρα μου, ο οποίος ήταν Κύπριος και εδώ πλέον είναι η ζωή μου. Με τον γιο μου, Μάικλ, ζούμε σε δύο διαφορετικά σπίτια, είναι πολύ ανεξάρτητος. Εργάζομαι ακόμα και σε αυτή την ηλικία, γιατί η δουλειά της δημοσιογράφου δεν συνταξιοδοτείται. Πώς είναι δυνατόν να κατηγορείται ο Μάικλ για τη δολοφονία της Ελένης; Ξέρω πάρα πολύ καλά το παιδί μου. Ξέρω πάρα πολύ καλά ότι είναι αδύνατο να έχει κάνει κάτι τέτοιο».
«Ήμουνα με ένα θίασο στην Κύπρο, το ’74, παίζαμε με τον Άγγελο τον Αντωνόπουλο. Μας βάλανε σε ένα αεροπλάνο και φύγαμε. Δεν έχω καμία μνήμη από το ίδιο το γεγονός, παρά μόνο ότι ήμουν εκεί και ότι φύγαμε αμέσως.
Εγώ ήμουν από οικογένεια πολύ μέτρια οικονομικά. Στην Αθήνα ήρθαμε και μείναμε σε ένα τριάρι 7-8 άτομα. Παρόλα αυτά είχα μία αίσθηση πάντα ότι μου έχουν δοθεί κάποια προνόμια –δεν ξέρω γιατί. Αυτό ή το ‘χεις ή δεν το ‘χεις. Πάντα με θεωρούσαν πλούσια, ακόμα όταν ήμουν πάμφτωχη και δεν είχα ούτε εισιτήριο για το τρόλεϊ. Και έλεγα «μα γιατί με θεωρούν πλούσια» και μου λέγανε «μα, αφού το εκπέμπεις». Ε, εκεί είπα ότι δεν μπορεί εγώ να είμαι μια, ας πούμε, σταρ της εποχής εκείνης και να κάθομαι να ασχολούμαι με το θέατρο, να διαβάζω, να χαζολογάω.
Γιατί δεν είμαι τόσο πολύ οργανωμένη, μη νομίζετε. Ο άντρας μου με λέει “ούφο”. Να ζω στον κόσμο μου, όταν υπάρχουν άνθρωποι που υποφέρουν. Θα σας έλεγα κάτι που μπορεί να σας φανεί υπερβολικό, είπα ότι πρέπει να κάνω κι εγώ τη θητεία μου. Να μπω σε μια πειθαρχία.
Δεν μπορεί να είμαι ένα ελεύθερο άτομο, μονίμως. Ξέρετε, αυτή η ασφάλεια η οικογενειακή που συζητούσαμε πριν, λόγω όλων αυτών των συνθηκών, σου δίνει μεγάλη ελευθερία. Όλος ο κόσμος είναι δικός σου. Οπότε είπα πρέπει να έχω μία φυλακή».
Διαβάστε επίσης
Famagusta – Αιμιλία Υψηλάντη: «Ήμουν εκεί όταν έγινε η εισβολή από τους Τούρκους»
