Στην εκπομπή, Πρωινό Σουσού, βρέθηκε καλεσμένος ο Γεράσιμος Γεννατάς και μεταξύ άλλων αναφέρθηκε και στον ρόλο του στη σειρά, Έρωτας φυγάς.
Ο ηθοποιός που υποδύεται τον Στρατή παραδέχτηκε πώς έχουν εντρυφήσει αρκετά ακόμη και στο πώς περπατάει ο χαρακτήρας του, που κατά βάση πηγαίνει σαν «καβούρι» όπως είπε.
Η αφέλεια που έχει ο Στρατής έχει κάνει τον κόσμο να τον αγαπήσει και να του μιλά με τα καλύτερα λόγια κάθε φορά που τον συναντά στο δρόμο.
«Ήταν ένα μεγάλο στοίχημα και για μένα αλλά και για την σκηνοθεσία, για όλο τον κόσμο της σειράς. Ο Στρατής εξελίχθηκε, ενώ είναι πονηρός, συμφεροντολόγος, κακότροπος, σε έναν συμπαθή ήρωα. Στο πρώτο στοιχείο είναι ότι καταλαβαίνει ο κόσμος και αυτό ήταν μια δική μας επιδίωξη ότι όλα γίνονται γιατί έτσι αντιλαμβάνεται ότι μπορεί να επιβιώσει. Όταν προσπαθούμε να επιβιώσουμε, λειτουργούμε όπως μας λέει η γκλάβα μας. Δεν είναι ένας κακός! Λέει κάποια στιγμή ότι είναι ζυμάρι. Θέλει την ησυχία του, σαν το ζυμαράκι να κάτσει στη ζέστη. Έχει μεγάλη αγάπη με τη Γεωργία που είναι αληθινή. Κι αυτό ευλογεί αυτή τη σχέση. Είναι χαζοκακός!».
«Η επιτυχία όπως όλες οι λέξεις κουβαλούν ένα περιεχόμενο. Αυτό το περιεχόμενο είναι το τι σημαίνει για τον καθένα. Για μένα όλα τα πράγματα έχουν ένα δούναι και λαβείν με τον κόσμο.
Με ενδιαφέρει η θέση μου μέσα στην κοινωνία, μέσα σε αυτό το καζάνι που βράζει και πώς μπορώ να συνομιλήσω με τη δουλειά μου. Δεν είναι μόνο δουλειά, έχει και ένα δημιουργικό κομμάτι που πρέπει να πούμε στον κόσμο ένα παραμύθι. Εμένα με νοιάζει και τι είναι αυτό το παραμύθι που λέω, για ποιον λόγο το λέω. Εγώ σου λέω ένα παραμύθι γιατί κάτι θέλω να σου πω και εσύ θα πάρεις κάποια στοιχεία και θα σκεφτείς “γιατί το κάνει αυτό;”. Το παραμύθι μοιράζει σκέψεις.
Θέλω να αρχίσει ο γιος μου να βλέπει όταν αρχίσει να καταλαβαίνει τι επιλέγει. Θέλω να τα κάνω μόνος του, να μην του έρθουν έτσι. Η κοινωνία μας είναι παιδιά που έχουν μεγαλώσει. Υπάρχει ένα παιδάκι που κουνάει ένα κουδούνι και δεν θέλει κάτι άλλο. Υπάρχει άλλο παιδάκι ότι έχει ένα ρόπαλο και κοπανάει. Δεν το αντιλαμβάνεται αλλά το έχει μάθει. Αυτά τα παιδιά έχουν μεγαλώσει και είναι η κοινωνία που είμαστε. Πρέπει να σκεφτούμε πώς θα τα διαφυλάξουμε πώς δεν θα γίνουν τα παιδιά με το ρόπαλο».
