Στην εκπομπή, Πρωίαν σε είδον, παραχώρησε συνέντευξη ο Λευτέρης Ελευθερίου και αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στο κομμάτι της ψυχοθεραπείας.
Ο ηθοποιός αποκάλυψε κάποια χαρακτηριστικά του που θέλει να βελτιώσει και που η ψυχοθεραπεία τον βοηθάει αρκετά.
Τη φετινή σεζόν τον απολαμβάνουμε στη σειρά, Μετά τη φωτιά, στον ρόλο του Άρη Βενιέρη, δημάρχου της περιοχής και κακοποιητής απέναντι στη γυναίκα του.
Για χρόνια ολόκληρα της έδινε χάπια, την έκλεισε σε ψυχιατρική κλινική προκειμένου να την ελέγχει μέχρι που εκείνη πήρε την απόφαση να τον διασύρει δημοσίως παρά τις συνέπειες που είχε.
Πώς του φαίνεται που ενσαρκώνει έναν τόσο ιδιαίτερο χαρακτήρα;
«Κάτι που παλεύω τα τελευταία χρόνια είναι ότι ήμουν ζηλιάρης και στις δουλειές. Έχω μια μεγάλη ανασφάλεια με τους συναδέλφους, να είναι καλός, αυτό που θα κάνει να ανταποκρίνεται σε αυτό που θέλω. Να ζηλέψω έναν ρόλο. Με την ψυχοθεραπεία μου αρέσουν οι κρυφές πλευρές μου ή το γεγονός ότι είμαι ασυγκέντρωτος και θα μπορούσα να το κρύβω. Είμαι εξωστρεφής όσον αφορά τα ελαττώματά μου.
Δουλεύοντας με την ψυχοθεραπεία το βασικό που είχα να κάνω είναι να ανοίξω τα χαρτιά μου και τα προβλήματά μου και από εκεί και πέρα να το δουλέψω εγώ. Είναι σαν να πηγαίνεις σαν μια φυσικοθεραπεία και σου δίνει ένα ασκησιολόγιο και να το δουλέψεις εσύ. Εγώ δούλεψα πολύ τους φόβους μου που είναι πολλές φορές υπέρμετροι, έκανα πίσω το κομμάτι της σκέψης, να βάλω μπροστά το να είμαι καλά. Χωρίς να έχω δώσει απαντήσεις σε όλα και με ηρέμησε.
Δεν πιστεύω ότι είσαι ποτέ έτοιμος. Δεν σε ετοιμάζει ούτε το σχολείο ούτε η κοινωνία για να γίνεις γονιός. Σήμερα οι άντρες ασχολούμαστε πιο πολύ με το σπίτι και τα παιδιά. Πιο παλιά ήταν η μάνα και ο άντρας ο κουβαλητής. Με τα παιδιά έμαθα να είμαι γονέας και ωρίμασα και εγώ με τη διαδικασία αυτή.
Η πρόταση του σήριαλ ήρθε από τον Γρηγόρη Καραντινάκη. Του λέω “είσαι τρελός; Εγώ να κάνω χαρακτήρα τόσο σοβαρό και αυστηρό;”. Το κακοποιητής δεν με νοιάζει τόσο γιατί είναι ευκαιρία για έναν ηθοποιό να μπει σε τέτοιο βάθος χαρακτήρα που χρειάζεται να χειριστούν ιδιαίτερες κλινικές περιπτώσεις. Ήταν μια καλή χρονική στιγμή στα 45 μου να δοκιμαστώ. Πόσο να το καθυστερήσω;».
