Μανούσος Μανουσάκης: «Στο “Δίχτυ” κέντρο μας είναι ο άνθρωπος. Το έγκλημα είναι ο καθρέπτης της κοινωνίας μας»
Πρωινές εκπομπές

Μανούσος Μανουσάκης: «Στο “Δίχτυ” κέντρο μας είναι ο άνθρωπος. Το έγκλημα είναι ο καθρέπτης της κοινωνίας μας»

Μανούσος Μανουσάκης: «Στο “Δίχτυ” κέντρο μας είναι ο άνθρωπος. Το έγκλημα είναι ο καθρέπτης της κοινωνίας μας»

Όσα είπε για τη νέα του σειρά στην ΕΡΤ

Καλεσμένος στην εκπομπή, Δύο στις 10, βρέθηκε ο Μανούσος Μανουσάκης και μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στη νέα σειρά που ετοιμάζει στην ΕΡΤ1, Το δίχτυ.

«Η λειτουργία της Ανάστασης είναι ένα “πρέπει” για όλους. Όλη αυτή η συμμετοχή με το Θείο έχει οφέλη, άσχετα αν πιστεύεις ή όχι. Θυμάμαι ένα τραγικό Πάσχα που πέρασα με τον παππού και τη γιαγιά στην Κωνσταντινούπολη όπου ήμουν το μόνο παιδί στο πούλμαν και έκανα τα θελήματα των μεγάλων. Ήμουν ο υπηρέτης 50 ηλικιωμένων. Ήθελαν το ένα, ήθελαν το άλλο. Ήμουν το παιδί για τα θελήματα, δεν ήταν Πάσχα αυτό. Τα τελευταία 40 χρόνια κάνουμε Πάσχα, τηρούμε το έθιμο, γυρνάμε τον οβελία. Το παράξενο είναι ότι όλοι λένε ότι έχουν το καλύτερο και είναι πράγματι σωστό.

Νήστευα όλη τη σαρακοστή πριν από μερικά χρόνια σταμάτησα γιατί έπρεπε να πάρω βιταμίνες. Ούτως ή άλλως κρέας τρώω μια φορά την εβδομάδα από επιλογή.

Είναι λίγο σχιζοφρενικό, δεν έχω λόγο να κουβεντιάζω με τον εαυτό μου. Είμαστε μαζί, δεν ακούμε φωνές. Δεν κουβεντιάζω με τον εαυτό μου, είμαι ο εαυτός μου. Μαζί κάνουμε τα σφάλματα, μαζί παίρνουμε τις λάθος αποφάσεις. Νομίζω ότι θα ήταν βλασφημία ότι δεν τα έχω βρει με τον εαυτό μου, θα έπεφτε ο ουρανός να με πλακώσει αν έλεγα ότι δεν τα έχω βρει. “Γιατί το έκανα αυτό;” το έχω πει πολλές φορές αλλά όχι απευθυνόμενος σε κάποιον για να αθωωθώ. Είμαι συνένοχος σε αυτό! Την αναλαμβάνω την ευθύνη. Το να μελετάς και να αναλύεις τους λόγους μιας κακής συγκυρίας σε μαθαίνει πράγματα, μαθαίνεις να αντιμετωπίσεις την επόμενη πρόκληση. Αν δεν αναγνωρίσουμε σφάλματα, δεν μαθαίνουμε ποτέ.

Οι νέοι άνθρωποι είναι πηγή έμπνευσης, ανανεώνουν τη ματιά σου. Είσαι σαν το βαμπίρ που τους πίνεις το αίμα και αναζωογονείσαι. Συνεργάζομαι πάντα με νέα παιδιά! Ακόμη και το σφάλμα τους είναι διδακτικό. Ακόμη η πιο τρελή, η πιο άκυρη ιδέα κι αν εκφράσουν!».

«Δεν είμαι αυστηρός αλλά λεπτομερειακός στο χτίσιμο ενός χαρακτήρα, στη δραματουργική συνέπεια. Το λεπτομερειακός ενέχει και μια αυστηρότητα, δεν υποχωρείς. Η σχέση με τον ηθοποιό είναι αμφίδρομη. Εγώ μπορεί να του πω να κλάψει και να μου πει ότι είναι πιο τραγικός σε ένα γέλιο και να έχει δίκιο. Δεν θα μπορούσα να συνεργαστώ με κάποιον που είναι διεκπεραιωτικός.

Οι απαγορευμένοι έρωτες είναι ένα όχημα για να πεις κάτι, για να εκφράσεις ένα ιδεολόγημα. Θέλαμε να μιλήσουμε ενάντια στον ρατσισμό και τη μισαλλοδοξία. Οπότε επιλέξαμε τον απαγορευμένο έρωτα ενός μπαλαμού και μιας τσιγγάνας, ενός οικονομικού μετανάστη με μια Ελληνίδα. Με αυτό το όχημα διηγηθήκαμε τη θέση μας και συζητήσαμε με τον κόσμο για τον ρατσισμό. Είναι η αφορμή για να πεις αυτό που θες με τον κόσμο.

Στην καινούργια σειρά που ετοιμάζουμε στην ΕΡΤ (σσ Το δίχτυ) είναι αυτοτελείς ιστορίες, κοινωνικές και όχι αστυνομικές. Αυτό που μας αφορά σε αυτό που ασχολούμαστε που είναι το έγκλημα που αφορά την κοινωνία. Όλα αυτά που απασχολούν την κοινωνία μας, κέντρο μας είναι ο άνθρωπος. Υπάρχει μια ομάδα αστυνομικών που λύνουν τις υποθέσεις αλλά πιο πολύ συναισθηματικά δρουν προς το θύμα ή και στον θύτη γιατί αιτιολογούμε πως δημιουργείται ο βίαιος έφηβος. Δεν δικαιολογούμε, αιτιολογούμε.

Ο τίτλος είναι Το δίχτυ, είναι ένας τίτλος συμβολικός. Ο υπότιτλος είναι ότι το έγκλημα είναι ο καθρέπτης της κοινωνίας μας. Οι εγκληματίες δεν ήρθαν από τον Δία, εδώ γεννήθηκαν. Κανένα παιδί δεν γεννήθηκε εγκληματίες, κάτι συμβαίνει. Είναι το εκπαιδευτικό σύστημα που αποφεύγεται να κουβεντιαστεί. Όχι ότι είμαστε σοφοί και δίνουμε απαντήσεις στο πιάτο. Προβληματιζόμαστε μαζί με τον τηλεθεατή.

Πολλά πράγματα μπορεί να κάνει η Τέχνη, δεν έχει έναν ρόλο. Η Τέχνη είναι παντού, στον τρόπο που φτιάχνεις τον καφέ σου, στις μικρές κινήσεις της καθημερινότητάς σου. Αυτό που έχει σημασία είναι ο πολιτισμός της καθημερινότητάς μας, με τι Τέχνη συμπεριφερόμαστε στον συνάνθρωπό μας. Κάθε πρωί που βγαίνω να περπατήσω, έχω βάλει ένα “πρέπει” να λέω “καλημέρα” σε όλους. Υπάρχουν κατηγορίες ανθρώπων που περπατούν με ιατρική συμβουλή, δεν κοιτούν δεξιά και αριστερά και τους ξεφεύγει ένα καλημέρα μέσα από τα δόντια. Αυτό που είναι εντυπωσιακό είναι στα παιδιά που φτιάχνουν τις καρέκλες στα μαγαζιά, είναι αλλοδαποί ως επί το πλείστον. Τους λες “καλημέρα” και δεν το πιστεύουν, το ανταποδίδουν αλλά με χρονοκαθυστέρηση».

Διαβάστε επίσης

Το δίχτυ – Μανούσος Μανουσάκης: Είναι επίσημο! Το κανάλι, οι ηθοποιοί και η υπόθεση