Στην Όλγα Λαφαζάνη και την εκπομπή, Happy Day, παραχώρησε συνέντευξη ο Μιχάλης Ζαμπίδης και μιλά για την εκλογή του στις αυτοδιοικητικές εκλογές αλλά και τη μάχη του με το άγχος.
«Η εκλογή μου με τον Νίκο Χαρδαλιά στην Περιφέρεια είναι ένα καινούργιο ring, μία καινούργια πρόκληση. Ήμουν ο τελευταίος που μπήκε στο ψηφοδέλτιο, είχα 13 μέρες προετοιμασίας. Ευχαριστώ όλο τον κόσμο που με ψήφισε, έχω όρεξη να προσφέρω.
Με πήρε τηλέφωνο ο Νίκος και μου έκανε την πρόταση, ήταν αυστηρός και σε κουτάκια. Ένιωσα συμβατός και πως εδώ μπορώ να φέρω αποτέλεσμα. Προτάσεις μου έχουν γίνει σχεδόν από όλα τα κόμματα αλλά δεν ήθελα να μπω σε όλο αυτό το κομμάτι. Ούτε και τώρα νιώθω ότι πολιτεύτηκα, δεν χρωματίζομαι.
Το κίνητρό μου είναι τα παιδιά μου. Οι κόρες μου τώρα είναι 1,5 έτους. Λίγος χρόνος, απαιτητικά τα προγράμματα. Να είναι καλά οι γιαγιάδες μας. Ξέρω ότι η ζωή μας δεν θα είναι πάντα έτσι, τώρα είναι ένα πρόγραμμα, σαν μια προετοιμασία αγώνων. Νομίζω ότι το σκληρό κομμάτι το αντέξαμε.
Υπήρχαν φορές που είχαμε εντάσεις, χαθήκαμε, δεν προλαβαίναμε να δούμε ο ένας τον άλλον, ειδικά τον πρώτο χρόνο, είναι ζόρι για το ζευγάρι».
«Όταν ήμουν μικρός δεν μάλωνα με τα υπόλοιπα παιδιά, ήμουν ειρηνικός πολεμιστής. Όλοι έχουμε μέσα μας υποσυνείδητους θυμούς, εγώ τον δικό μου τον επένδυσα σε αυτό το άθλημα. Είναι δύσκολο να φτάσεις και να μείνεις στην κορυφή. Έχω παίξει σε 180 αγώνες και έχω μόλις 26 ήττες.
Ήθελα να διαχειριστώ το άγχος, το οποίο είχε αρχίσει να με βαραίνει πολύ όταν ξεκίνησα να παίρνω παγκόσμιους τίτλους, να γεμίζω στάδια, να βγαίνω και να έχω όλες τις κάμερες επάνω μου. Υπάρχει μία ορμόνη που λέγεται κορτιζόλη και εκεί σου κόβονται τα πόδια, στεγνώσει το στόμα σου, γίνεται πιο βαριά η ανάσα.
Είχα αρχίσει να μην απολαμβάνω τους αγώνες μου και όλο αυτό να με βασανίζει ψυχοσωματικά. Ήθελα να απαλλαγώ από αυτό και να εξελιχθώ. Άρχισα να επενδύω στο άγχος μου και να κάνω ένα restart. Την περίοδο του άγχους μου έκανα όλες τις εξετάσεις, γιατί νόμιζα ότι κάτι έχω αλλά δεν είχα τίποτα».
Διαβάστε επίσης
Μιχάλης Ζαμπίδης: «Ένιωσα έναν μεγάλο πόνο, ο πιο γλυκός πόνος, γιατί κατάλαβα ότι έχει συμβεί»
