Στην εκπομπή, Δύο στις 10, παραχώρησε συνέντευξη η Ρένια Λουιζίδου και αναφέρθηκε στην καταπίεση της γυναίκας όσων αφορά το πέρασμα του χρόνου, την παράσταση Sexy Laundry που πρωταγωνιστεί αλλά και για το εάν πιστεύει στον Θεό.
«Η παράσταση Sexy Laundry έχει αγαπηθεί από τον κόσμο γιατί μας αφορά όλους. Όποιος άνθρωπος βρίσκεται σε μια συντροφική σχέση και μοιράζεται τη ζωή του με κάποιον άλλον, μπαίνουν παράμετροι η καθημερινότητα και η φθορά και ξέρει πολύ καλά για τι μιλάμε. Η Άλις είναι 53 χρονών, είναι στα κόκκινα και όχι γιατί συμβαίνει κάτι στη ζωή της. Είναι ένα ζευγάρι που δεν έχει προβλήματα. Η Άλις δέχεται περισσότερη κοινωνική πίεση σαν γυναίκα. Αμφισβητεί τον εαυτό της, την εμφάνισή της, αν μετράει σαν γυναίκα.
Στους άντρες δεν μπαίνει αυτό το ερωτηματικό με αυτό το βάναυσο τρόπο που μπαίνει στην εποχή μας. Εγώ δεν θυμάμαι τη μαμά μου και τη γιαγιά μου να τραβάνε τέτοια κρίση. Η εποχή μετά τα 90s στράφηκε σε μια νεολαγνία ότι πρέπει να καταπολεμηθεί το γήρας. Ο χρόνος που περνάει να αντιμετωπιστεί σαν εχθρός. Οι γυναίκες κάνουμε πράγματα άθελά μας εις βάρος του εαυτού μας. Η μία με την άλλη κρίνουμε πολύ συχνά με αυστηρότητα, σκληρότητα, κουτσομπολίστικη διάθεση. Διαβάζεις στα social media πράγματα από γυναίκα σε γυναίκα και λες πώς το λες αυτό; Έχουμε φτάσει σε σημείο να απολογούμαστε γιατί μεγαλώνουμε.
Το αντιλαμβάνομαι και το δέχομαι σαν κοινωνική πίεση πολύ περισσότερο που κάνω μια δουλειά μπροστά τις κάμερες, εκτίθεσαι. Αισθάνομαι ότι έχω μεγαλώσει μπροστά στα μάτια όλου του κόσμου και ίσως αυτό με έχει βοηθήσει σε ένα βαθμό να το αποδεχτώ. Ό,τι συμβαίνει συμβαίνει σε δημόσια θέα.
Δεν καταλάβαινα και ποτέ όταν κοιτούσα στον καθρέπτη δεν αισθανόμουν κάτι ότι με ικανοποιεί κανονικά. Τώρα που με βλέπω στους Απαράδεκτους λέω “είμαι πολύ καλή”, αλλά αυτό το λέω τώρα. Αυτό μάλλον με γλίτωσε από πολλά πράγματα αλλά μου στέρησε αυτή τη χαρά και την απόλαυση που έχει κάποιος που θα βλέπει τον εαυτό του στον καθρέπτη και θα λέει “φυσάς”.
Δεν χρειάζεται να είσαι ούτε μαθηματικός, ούτε φιλόσοφος ότι τα τόσα σήριαλ δεν μπορούν να σταθούν. Είναι κοινή λογική! Καταλαβαίνω ότι δούλεψε πολύς κόσμος αλλά το θέμα δεν είναι να δουλεύουμε για μία ή δύο σεζόν.
Τα χρήματα τα θεωρώ μέσο για να κάνεις κάποια πράγματα. Δεν τους καταλαβαίνω που τα κάνουν μασούρια! Αλλά δεν είμαι και από τους ανθρώπους που πέρασαν μυθικά λεφτά από τα χέρια μου. Απορώ γιατί ο κόσμος έχει μια αίσθηση ότι είναι πολλά τα λεφτά. Δεν ξέρω αν δεν τα διεκδίκησα, αλλά δεν μπορώ να πω ότι δεν είμαι από τους ανθρώπους που καλοπληρώθηκα. Έχω μείνει απλήρωτη από δουλειά. Τα πρώτα χρόνια μέχρι το 2014-2015 πήγαινε σύννεφο. Στη μία περίπτωση πήγαμε και δικαστικά αλλά δεν τα πήραμε τα λεφτά αν και κερδίσαμε το δικαστήριο.
Δεν είμαι ιδιαίτερα αισιόδοξος άνθρωπος. Αυτό έχει να κάνει επειδή με έχουν σύνδεση με κωμωδίες και προσπαθώ να χρησιμοποιώ σαν καταφύγιο το χιούμορ. Μερικές φορές δεν έπρεπε να παίξω πολύ άρρωστη σε παράσταση. Έπαιξα και όταν πέθανε ο πατέρας μου, ήμουν πολύ μικρή και δεν με ρώτησε κανείς αν μπορώ. Αλλά ήμουν ο τελευταίος τροχός της αμάξης και δεν νομίζω να παρατήρησε κανείς ότι έτρεχαν τα μάτια μου στην σκηνή. Από την άλλη μπορεί να πεις ότι θέλω να το κάνω και για δύο ώρες να φύγω από αυτό.
Δεν πιστεύω στον Θεό, πιστεύω σε κάτι. Πιστεύω στο δίκαιο, στο καλό, στην ισορροπία των ανθρώπινων σχέσεων. Πιστεύω ότι λογοδοτούμε όλοι σε ένα μέρος του εαυτού μας και στην ανθρωπότητα. Όχι στον Θεό, έναν γέροντα με μούσια που μας παρακολουθεί και θα μας τιμωρήσει. Θεωρώ ότι όλες οι θρησκείες συμβολικά το περιγράφουν αυτό. Κανένας δεν κυριολεκτεί. Είναι ο τρόπος να αφηγηθείς αυτό που λέω και εγώ. Να είμαστε καλοί και δίκαιοι ο ένας με τον άλλον».
