Ο Σταμάτης Φασουλής μίλησε στο Happy Day και την Όλγα Λαφαζάνη μία μέρα πριν από την πρεμιέρα του J2US όπου θα είναι και πάλι κριτής.
«Το μόνο που μου αρέσει είναι το σπίτι μου και το θέατρο. Με αγχώνει εξαιρετικά ο χρόνος που περνάει. Αλλά δεν μπορείς να κάνεις τίποτα, απλώς υπομένεις.
Τον θάνατο δεν τον φοβάμαι. Δεν θα θελα να χάσω το μυαλό μου και το ακμαίο του σώματος. Σε λίγο καιρό θα κάνω διαθήκη γιατί μην αρχίσουν να είναι τυχαία, να πάνε σε ανθρώπους που αγαπάω».
Μιλώντας για το J2US είπε:
«Μου έλειψε μερικά Σάββατα το J2US. Εγώ δεν βγαίνω τα Σάββατα, μου αρέσει να γυρίζω σπίτι να μαγειρεύω με φίλους. Έτσι αντί για μπουζούκια ξεσπάω στο J2US.
Τη Βίκυ την καταλαβαίνω με την αίσθηση, ούτε καν με το μάτι.
Το J2US ήταν μια διέξοδος ότι βγαίνεις έξω από το σπίτι σου και είχες χρήματα για να ζήσεις.
Θαυμάζω τον Νίκο Κοκλώνη γιατί έχει έναν συνδυασμό καταπληκτικό φοβερής παιδικότητας με άκρατο επαγγελματισμό. Αυτό είναι που ζητάω σε όλη μου τη ζωή».
Τι άλλο είπε για τον εαυτό του;
«Δεν έχω βγάλει χρήματα όχι τόσο για να μπορώ να ζήσω το υπόλοιπο της ζωής μου χωρίς να δουλεύω.
Δεν έχω καμία σχέση με το χρήμα. Είμαι σχεδόν σκληρός διαπραγματευτής
Δεν είμαι ευχαριστημένος από τη ζωή γιατί δεν φέρθηκα καλά στον εαυτό μου. Πολλές φορές τον υποτίμησα, άλλες τον υπερτίμησα, είπα ναι σε πράγματα που ήταν αηδία και όχι σε καταπληκτικά πράγματα.
Θα έλεγα ότι είμαι ένας άνθρωπος γοητευτικά απαράδεκτος.
Όταν αγαπάω είμαι το πιο εύκολο πλάσμα. Είμαι μόνο δοτικός ίσως παραπάνω από όσο πρέπει πολλές φορές. Τόσο που μπορεί να ενοχλεί τον άλλον
Όταν μου αρέσει κάποιος θα τον διεκδικήσω μέχρι θανάτου.
Δεν έχω social media, δεν θέλω ξένους ανθρώπους σπίτι μου, να μπαίνουν και να μου λένε τη γνώμη τους.
Μαγειρεύω κάθε μέρα. Κάποτε η σχέση μου με το φαγητό ήταν άτσαλη, τώρα το απολαμβάνω. Για να γεμίσω το κενό, γέμιζα το στομάχι μου
Το κεφάλαιο πατρότητα δεν ήταν ανοιχτό ποτέ, φοβάμαι πολύ, αισθάνομαι μεγάλη ευθύνη.
Έχω πληγωθεί με όλους τους τρόπους. Θέλω να βελτιώσω όλα τα στοιχεία του χαρακτήρα μου αλλά είναι αργά πια.
Είχα παρόρμηση θυμού αλλά έχω ηρεμήσει, προήρχετο από το γεγονός ότι δεν ήμουν σίγουρος για τον εαυτό μου και ξέσπαγα σε φωνές και ο,τιδήποτε άλλο».
