Καλεσμένος στην εκπομπή, Μπαμπά-δες, βρέθηκε ο Σπύρος Πετρουλάκης και μεταξύ άλλων αναφέρθηκε και στη σχέση που έχει με τα παιδιά του.
Ο συγγραφέας τεράστιων επιτυχιών ανάμεσά τους ο Σασμός και το Ναυάγιο, μιλά για την κινητήριο δύναμη που τον οδήγησε να γίνει συγγραφέας.
«Η Ειρήνη είναι 18 και έχω τη χαρά να είναι στην Αθήνα γιατί μέχρι τώρα ζούσαν στους Γαργαλιάνους. Κάνει το όνειρό της πραγματικότητα. Ήθελε να σπουδάσει σχέδιο μόδας. Ακολουθεί αυτό που θέλει να κάνει. Ο Κωνσταντίνος μου είναι δευτέρα Λυκείου, έχει στόχους αλλά δεν είναι σίγουρος. Ποιο παιδί σε αυτή την ηλικία είναι σίγουρο στο τι θα ακολουθήσει; Όσο μπορώ στέκομαι δίπλα τους, να γίνονται τα όνειρά τους πραγματικότητα. Ήμουν αρκετά δίπλα τους και δεν παρέλειπα κάθε μήνα για κάποιες μέρες να είμαι μαζί τους. Γιατί η απόσταση, δεν μπορούσα να είμαι Αθήνα και Γαργαλιάνους πολλές φορές τον μήνα. Αλλά ήταν χρονικά κοντά οι μέρες που ήμουν μαζί τους. Δεν ήμουν ο μπαμπάς με την έννοια του μπαμπά της ηλικίας μου, ήμουν φίλος. Δεν ξέρω αν είναι καλό. Δεν ξέρω κατά πόσο λειτουργεί το να είσαι φίλος με τα παιδιά. Ήμουν και αυστηρός γιατί ήθελα να δίνω κατευθύνσεις.
Τα δικά μου τα πεσίματα και ο πάτος του πηγαδιού δεν απέχουν καθόλου από χιλιάδες συμπολίτες μας. Δεν έχω περάσει κάτι που είναι πρωτόγνωρο για πολύ κόσμο οπότε δεν είναι τόσο σπουδαίο. Είχα την τύχη μου να σταθεί στο πλάι μου η κοπελιά μου. Όταν τη γνώρισα ήμουν στον πάτο, με λυγισμένα πόδια και ώμους και μου είπε “ότι μπορείς να το κάνεις”, να γράψω ένα βιβλίο. Παραμυθάς μπορεί να έγινα για τα παιδιά μου αλλά συγγραφέας έγινα από έρωτα. Όταν διάβασε το “Μπουρμπουλήθρα” μου είπε να το δώσουμε σε εκδοτικούς οίκους και το έκανε από μόνη της. Αν γράψω ένα κεφάλαιο νιώθω ότι πρέπει να το στείλω οπωσδήποτε η Μέμη, να το διαβάσει, να δω εκφράσεις. Αν δω να κλαίει, το έχω κερδίσει το στοίχημα».
