Καλεσμένος στην εκπομπή, Στούντιο 4, βρέθηκε ο Βασίλης Καλλίδης και αναφέρθηκε στα πρώτα του επαγγελματικά βήματα αλλά και την περιπέτεια υγείας της.
«Το μαγαζί αυτό ήταν σε ένα μικρό στενάκι, δεν το έβρισκες εύκολα μιας και τότε δεν είχε GPS. Πρωτάρηδες ήμασταν τότε εμείς, χρεωμένοι με 15 δάνεια, να μπαίνει η βροχή μέσα στο μαγαζί και από κάτω να τρώνε η Ελευθερία Αρβανιτάκη, η Άλκηστις Πρωτοψάλτη και η Άντα Παπανδρέου. Όλοι οι επώνυμοι ήταν A list, δηλαδή ήταν 45 άτομα και δεν πίστευα ότι και οι 25 στο μαγαζί ήταν γνωστοί. Τι νερά έμπαιναν μέσα, τι ποντίκια είχαν μπει μέσα από τις τρύπες… Βάζαμε σφουγγάρια το πρωί, βάζαμε τσιμέντα, βάζαμε γύψους και το βράδυ ήταν κούκλα όλα! Ανάβαμε τα κεριά, βάζαμε τζατ μουσική και ήταν όλο το μαγαζί σαν από τις Βερσαλλίες. Εκεί κάθισα λιγότερο από δεκαετία, περίπου επτά χρόνια. Έφυγα γιατί ήθελα να κάνω άλλα πράγματα. Ήμασταν οι πρώτοι τότε που κάναμε και το εξής στην Ελλάδα, το 2005. Τυπώναμε κάθε ημέρα διαφορετικό μενού και είχαμε 8 κύρια πιάτα και 8 γλυκά, το οποίο είναι παρανοϊκό».
«Έχει αλλάξει ο τρόπος που με βλέπουν οι άλλοι. Οι πιο πολλοί γνωστοί μου άλλαξαν και ήταν πιο ντίβες και από εμένα. Δεν με ένοιαζε. Είναι η γριά στο σούπερ μάρκετ και με πιάνει και μου λέει “Πέρνα με απέναντι” και μου λέει “σε αγαπάω”. Αυτό μου αρέσει εμένα, είναι η πληρωμή μου. Δεν έγινα και δισεκατομμυριούχος αλλά δεν με ενδιαφέρουν τα χρήματα. Αλλά αυτό εμένα με τρελαίνει (η αγάπη και η παρέα)».
«Δύο πράγματα που άλλαξαν τη ζωή. Το ένα ήταν μια πάρεση του προσώπου και έλειπα από τον Mega όλο τον χρόνο. Έγινε από στρες. Υπάρχει και το βουβό στρες. Είμαι στις Μπαχάμες και κολυμπάω με δελφίνια και με τρώει το σαράκι μέσα μου. Μου είχε πει κάποτε μια “Πήγατε στην Χαβάη και δώσατε λεφτά”. Και λέω “ναι δώσαμε ένα σκασμό λεφτά αλλά δουλεύω σαν το σκυλί”. Ήταν η δημιουργική στιγμή της ζωής μου και ενώ δεν είχαν δώσει σημασία ούτε σε βραβεία, ούτε τίποτα. Είχα δημιουργικό άγχος και κατέληξε σε ωραία πράγματα. Ήταν καμπανάκι, ναι μεν δουλειά τα πάντα στην τσίτα αλλά πέφτει κόφτης και μετά είναι ο Βασίλης. Περνώντας τα χρόνια σκέφτηκα ότι υπάρχει και ένας Βασίλης. Το δεύτερο καμπανάκι ήταν όταν γνώρισα μια κυρία, γίναμε φίλοι αλλά ήταν πολύ φρέσκο αυτό. Πριν από 2-3 χρόνια. Και εκεί που αγαπιόμαστε, γίνεται το πυροτέχνημα, κολλητοί και με διαφορά ηλικίας. Συμβαίνει κάτι που δεν θέλω να το πω και εξαφανίζεται σε ένα βράδυ. Πέθανε! Με συγκλόνισε».
Διαβάστε επίσης
Βασίλης Καλλίδης: «Μου θυμίζω την Μενεγάκη, που δεν έχει εντάσεις αλλά έχει μια ξήγα»
