Έχει συνεργαστεί ως χορευτής και χορογράφος με όλους τους μύθους του ελληνικού κινηματογράφου και για καθέναν τους ξεχωριστά έχει μια ιδιαίτερη ιστορία να διηγηθεί.
Ο Δημήτρης Παπάζογλου, αυτήν την περίοδο παίζει στα «Κόκκινα Φανάρια» που ανεβαίνουν στον Cartel Τεχνοχώρο, με σκηνοθέτη της παράστασης τον Βασίλη Μπισμίκη, το οποίο εντάσσει στο γοητευτικά περιθωριακό θεατρικό σύμπαν του.
Ο Δημήτρης Παπάζογλου μίλησε στο περιοδικό OK! που κυκλόφορεί με «ΤΑ ΝΕΑ Σαββατοκύριακο», αναφέρθηκε στη συνεργασία του με την Αλίκη Βουγιουκλάκη και τη Μαρινέλλα, αλλά και στο νέο ζευγάρι της ελληνικής σόουμπιζ, τη Δέσποινα Βανδή και τον Βασίλη Μπιμπίκη.
«Δεν θέλω να κλαφτώ αλλά δεν έβγαλα τα χρήματα που μου αναλογούσαν. Θα πω μια κουβέντα, χωρίς αυτό να φανεί μίζερο και αχάριστο: Εγώ την πλήρωσα την καριέρα μου. Με την έννοια ότι ξόδευα λεφτά για να μπορεί η εμφάνισή μου να είναι καλύτερη. Το 1980 που έκανα την πρώτη μου δουλειά με την Αλίκη Βουγιουκλλακη –την Εύθυμη χήρα– στο καλοκαιρινό Άλσος είχα τεράστια επιτυχία. Παρ’ όλα αυτά, όταν τελείωσε η σεζόν, δεν χτύπησε το τηλέφωνο. Στην Ελλάδα σε τιμωρούν για την επιτυχία. Υπάρχει μια νοοτροπία, εκεί που σε θαυμάζουν και σε βοηθάνε, ξαφνικά σε φθονούν. Θέλουν να γκρεμίσουν αυτό που οι ίδιοι έχτισαν. Το ίδιο έπαθε και η Αλίκη Βουγιουκλάκη και τη φέρνω ως παράδειγμα γιατί η γυναίκα αυτή έκανε πενήντα χρόνια πρωταθλητισμό και αν έπαθε το συκώτι της, το έπαθε από το στρες να διατηρήσει αυτό τον πρωταθλητισμό. Δεν υπήρξε εφάμιλλή της. Ήταν πάντα μόνη της, στη μοναξιά της κορυφής», δήλωσε αρχικά.
Τι ήταν για εσάς η Αλίκη;
Η Αλίκη, όπως και η Μαρινέλλα, από τα παιδικά μου ακόμη χρόνια είχαν τρομερή έλξη επάνω μου. Να μου πεις «ποιο παιδάκι δεν είχε έλξη για την Αλίκη Βουγιουκλάκη;». Επίσης, θαύμαζα πολύ τον Αλεξανδράκη. Ήταν ένας πραγματικός κύριος. Και είχε μια δικαιοσύνη, δεν ήθελε να σε αδικήσει για το τίποτα. Είχα δουλέψει μαζί του, και με τη Νόνικα Γαληνέα, στο Μερικοί το προτιμούν καυτό στο Ακροπόλ. Αλλά λέγαμε για την Αλίκη… Έχω πολλές ιστορίες να διηγηθώ με την Αλίκη. Όταν παίζαμε στην Εβίτα, έκανα τον γραμματέα της φορώντας ένα
εκρού κοστούμι. Κάποια στιγμή, λοιπόν, η Αλίκη ήταν στα παρασκήνια, φορούσε ένα καπέλο και κοιταζόταν στον καθρέφτη.
Ετοιμαζόταν να βγει στη σκηνή. Την κοίταξα και έκανα κι εγώ το ίδιο. Τότε την άκουσα να λέει: «Τι κοιτιέσαι, Δημητρά- κη μου; Εμένα κοιτάζει το κοινό». Και για πρώτη φορά τής απάντησα. «Βεβαίως, κυρία Βουγιουκλάκη, εσάς κοιτάνε. Το φως που περισσεύει από δεξιά και αριστερά σας και πέφτει πάνω μου μου αρκεί». Δεν περίμενε να της δώσω αυτή την απάντηση. Της Αλίκης τής άρεσε να μας πειράζει. Αλλά με προστάτευε, ήταν η μοίρα μου η Βουγιουκλάκη.
Και η Μαρινέλλα;
Άλλη καλή μου μοίρα! Συνεργαστήκαμε για είκοσι πέντε ολόκληρα χρόνια. Την πρωτογνώρισα στο Παρίσι. Τότε εγώ χόρευα στο Alcazar, το οποίο ήταν το μεγαλύτερο εξπρεσιονιστικό και σουρεαλιστικό καμπαρέ του πλανήτη. Δεν ήξερες ποιος είναι άντρας, ποιος γυναίκα και ποιος μεταμορφωμένος. Κάθε βράδυ ήταν πελάτες τεράστιες προσωπικότητες.
Εκεί είδα τη Σοφία Λόρεν, την Μπριζίτ Μπαρντό, την Ούρσουλα Άντρες, την Ελίζαμπεθ Τέιλορ. Στη Μαρινέλλα εκτιμώ το γεγονός ότι είναι εξαιρετική οικογενειάρχης. Μεγάλωσε το παιδί της –και τώρα τα εγγόνια της– με αρχές. Και κάποια ελαττώματα να έχει, μπροστά σε αυτό της τα συγχωρώ. Τον τελευταίο καιρό έχουμε χαθεί, δεν έχουμε επαφές.
Ποιο είναι το βασικό της ελάττωμα;
Ότι έχει μια συγκεκριμένη εικόνα στο μυαλό της και δεν την αλλάζει εύκολα. Ταυρίνα, βλέπεις… Αλλά δεν είναι τυχαία η φράση «ποια νομίζεις ότι είσαι, η Μαρινέλλα;». Είναι μια καλλιτέχνιδα με διαφορά! Και στην ηλικία της να έχει αυτή τη φωνή, αυτό το εκτόπισμα, αυτό το χιούμορ… Θυμάμαι τα τσίπουρα που πίναμε μια φορά στην Κρήτη στη γιορτή μου. Τι ωραία που είχαμε περάσει!
Είναι έξυπνη η Μαρινέλλα. Πριν από χρόνια τής λέγαμε να πει ένα τραγούδι που κλείνει με τη φράση «και ποιος ξέρει ίσως να ‘μαι ωραία γριά». Δεν το έλεγε! Τώρα όμως
το λέει… Έχει ορισμένα κολλήματα. Χρόνια ολόκληρα την παρότρυνα να πει το Μια χαμένη Κυριακή. Το σνόμπαρε! Ή το Τι έκανα για πάρτη μου. Δεν το θέλει με τίποτα! «Βρε Μαρινέλλα μου, μετά το Άνοιξε πέτρα και το Σταλιά σταλιά, αυτό είναι ίσως το μεγαλύτερο λαϊκό σου τραγούδι. Παίρνουν μεροκάματο από το Κιλκίς μέχρι την Αθήνα με αυτό το τραγούδι, δεν επιτρέπεται να μην το λες». Δεν αγαπάει τόσο το λαϊκό τραγούδι η Μαρινέλλα, παρόλο που είναι μια σπουδαία λαϊκή τραγουδίστρια.
Είναι η ιδιορρυθμία της αυτή.
Για το τι πιστεύει ότι ήταν αυτό που γοήτευσε τη Δέσποινα Βανδή πάνω στον Βασίλη Μπισμπίκη απάντησε:
Ο Μπισμπίκης είναι Σκορπιός, που σημαίνει ότι είναι καλός εραστής. Η Δέσποινα, από την άλλη, είναι Καρκίνος στο ζώδιο. Ο Σκορπιός
και ο Καρκίνος λένε πως έχουν χημεία… Κάποιοι, επίσης, λένε ότι είναι δυο άνθρωποι που, φαινομενικά τουλάχιστον, προέρχονται από διαφορετικούς κόσμους.
Λένε όμως και κάτι άλλο, πως τα αντίθετα έλκονται. Όταν είσαι μέσα σε αυτό το σύστημα που λέγεται λαϊκοπόπ, δεν μπορείς να έχεις μια ντεκαντάνς εμφάνιση. Η Δέσποινα εκπρο-
σωπεί τη λάμψη και την επιτυχία. Ο Βασίλης, από την άλλη, κυκλοφορεί παντού με ένα μαύρο φανελάκι και δεν τον απασχολεί η εμφάνισή του. Κάποια στιγμή βέβαια μπορεί και να τον απασχολήσει, διότι πολλές φορές οι άνθρωποι χρειαζόμαστε έναν άλλο άνθρωπο να μας ζωντανέψει πράγματα τα οποία μπορεί να κοιμούνται μέσα μας.
Είναι ωραίο ζευγάρι; Πώς τους βλέπετε μαζί;
Είχα δει τη Δέσποινα όταν είχε έρθει στις πρόβες για τα Κόκκινα φανάρια. Είχε άψογη συμπεριφορά, μας είχε φέρει και σαντουιτσάκια. Εγώ την ξέρω πριν ακόμη γίνει μεγάλο όνομα, είχα δουλέψει μαζί της στο On the Rocks με το σχήμα Πασχάλης – Βόσσου – Βανδή. Τότε ήταν πρωτοεμφανιζόμενη… Στις πρόβες γύρισε και μου είπε «θα σκίσεις σε αυτό που κάνεις» και ήταν πολύ τιμητικά αυτά τα λόγια γιατί δεν με είχε ξαναδεί να παίζω. Από εκεί και πέρα, θεωρώ πως ο έρωτάς τους σίγουρα θα βγει κάπου. Σε μια σχέση ουσίας ή σε μια σχέση που θα αποδώσει καλλιτεχνικά. Γιατί η Δέσποινα είναι έξυπνη γυναίκα, εργατική και αποτελεσματική. Εντάξει, τώρα το γεγονός ότι τους κυνηγάνε… Πρέπει να υπάρχει ψωμί για κουτσομπολιό. Πώς θα ζήσουν κι αυτά τα πρωινάδικα που είναι πέντε; Εμένα μου πρότειναν να μου κάνουν συνέντευξη με αντάλλαγμα να τους πάω τον Μπισμπίκη. Ούτε καν απάντησα!
