Η εξομολόγηση της Δέσποινας Βανδή: «Ο Φοίβος νόμιζε πως ερμηνεύω κι εγώ κατέρρεα από τα συνεχόμενα ξενύχτια»
Ελλάδα

Η εξομολόγηση της Δέσποινας Βανδή: «Ο Φοίβος νόμιζε πως ερμηνεύω κι εγώ κατέρρεα από τα συνεχόμενα ξενύχτια»

Η εξομολόγηση της Δέσποινας Βανδή: «Ο Φοίβος νόμιζε πως ερμηνεύω κι εγώ κατέρρεα από τα συνεχόμενα ξενύχτια»

H εκ βαθέων συνέντευξή της στο ΟΚ! για τον γάμο της, τη μητρότητα, την επιτυχία και την εικόνα της

Η Δέσποινα Βανδή μίλησε στο περιοδικό ΟΚ! που κυκλοφορεί με «ΤΑ ΝΕΑ Σαββατοκύριακο» και έκανε αρκετές εξομολογήσεις στην Κάλλια Καστάνη.

«Εγώ ήμουν κορίτσι της Φιλοσοφικής, όχι της νύχτας»

Δεν ήταν, παραδέχεται, μια «συνειδητή, προαποφασισμένη αλλαγή». Στις πρώτες της εμφανίσεις μπροστά σε κοινό, στις μικρές μουσικές σκηνές της Θεσσαλονίκης, φορούσε μάξι πλισέ φούστα, φούξια σακάκι με βάτες και flat παπούτσια.

Επειδή «εγώ ήμουν κορίτσι της Φιλοσοφικής, όχι της νύχτας. Σκέψου, flat παπούτσια. Ποιος; Εγώ! Δεν υπήρχε καν στο μυαλό μου η ιδέα, η φιλοδοξία να γίνω τραγουδίστρια. Έκανα απλώς κάτι με αγάπη κι αυτό το κάτι μου έδινε πάρα πολλή χαρά».

«Δεν απολάμβανα τα πράγματα»

«Για πολλά χρόνια –τα χρόνια της μεγάλης επιτυχίας- δεν απολάμβανα τα πράγματα όπως θα έπρεπε να τα απολαύσω.  Έτρεχαν όλα γύρω μου με ιλιγγιώδη ταχύτητα κι εγώ έτρεχα να τα προλάβω. Μοιραία ασχολούμουν με τα σωστά αλλά και με πολλά λάθος πράγματα, όπως, για παράδειγμα, με την εξωτερική μου εμφάνιση ή ό,τι γραφόταν στον Τύπο για μένα. Με φήμες που με στενοχωρούσαν πολύ και δεν μπορούσα να αλλάξω. Ήταν ένα αίσθημα πιεστικό. Με πίκραινε το ότι κάποιοι με παρουσίαζαν σαν τέρας.

Αλλά όταν ήρθε ο Ντέμης –και μετά, φυσικά, η Μελίνα και ο Γιώργος– στη ζωή μου, όλα αυτά άλλαξαν…».

«Η συγκυρία της γνωριμίας μας ήταν ιδανική: Ο Ντέμης ήταν τότε ένας αθλητής-σύμβολο για το ποδόσφαιρο, είχε ήδη κάνει μια μεγάλη διαδρομή και γνώριζε πώς να σηκώνει το βάρος της διασημότητάς του. Εγώ βασανιζόμουν ακόμα. Εκείνος με βοήθησε να ισορροπήσω».

«Δεν με ένοιαζε καθόλου η καριέρα στην Αμερική»

«Τα παιδιά ήρθαν γρήγορα μετά τον γάμο μας, άλλωστε ήμασταν ήδη τέσσερα χρόνια μαζί –ήταν συνειδητή επιλογή η δημιουργία οικογένειας. Ήθελα πάρα πολύ να κάνω παιδιά και ήθελα πάρα πολύ να είμαι με τον άνθρωπό μου όσο ήμουν έγκυος. Άρα το να ακολουθήσω τον Ντέμη στη Μαδρίτη ήταν για μένα κάτι πάρα πολύ φυ”σιολογικό – ούτε ασυνήθιστο ούτε ακραίο. Έτυχε απλώς να συμβεί την εποχή που το “Γεια έκανε επιτυχία στο εξωτερικό – βλέπεις, δεν μπορούσαμε να συντονιστούμε με το σύμπαν! Σκέψου πως μια
μέρα που περπατούσα στους δρόμους της Μαδρίτης (ο γιατρός μου είχε πει πως έπρεπε να περπατάω μία ώρα την ημέρα για να «κατέβει» το μωρό) με πήρε τηλέφωνο ο Γιώργος Λεβέντης για να μου πει πως το κομμάτι είχε σκαρφαλώσει στην πρώτη θέση του αμερικανικού Billboard και σχεδόν δεν του μίλησα. Το μυαλό μου ήταν αλλού…».

«Καταρχάς, ας το διαχωρίσουμε: Άλλο “διεθνής καριέρα” κι άλλο “διεθνής επιτυχία”. Ναι, το δεύτερο το είχα. Είχα, όμως, επίσης επίγνωση πως δεν κάνει κανείς καριέρα στο εξωτερικό στα 30 του. Ήξερα, λοιπόν, πως αυτό που συνέβαινε ήταν περαστικό και ήθελα να το απολαύσω όσο περισσότερο γίνεται. Δεν με ένοιαζε καθόλου η καριέρα στην Αμερική – το μόνο που με ένοιαζε ήταν να κρατάω στην αγκαλιά μου την κόρη μου, που ήταν λίγων μηνών, να τη βλέπω να περπατάει, να βγάζει το πρώτο της δοντάκι…».

«Ο Φοίβος νόμιζε πως ερμηνεύω κι εγώ κατέρρεα από τα συνεχόμενα ξενύχτια»

«Με τη Μελίνα έζησα ολοκληρωτικά τη μητρότητα, έζησα τις πάνες, τα γάλατα, τα ξενύχτια, τα κλάματα και το σπάσιμο νεύρων από την αϋπνία και την εξάντληση. Θυμάμαι, χαρακτηριστικά, πως γράφαμε το “Στην αυλή του Παραδείσου” κι έκλειναν τα μάτια μου μέσα στο στούντιο. Ο Φοίβος νόμιζε πως ερμηνεύω ή πως έχω χαθεί μες στην ατμόσφαιρα του τραγουδιού κι εγώ κατέρρεα από τα συνεχόμενα ξενύχτια πλάι στην κούνια της Μελίνας. Δεν του το είπα ποτέ αυτό, τώρα το μαθαίνει. (Γελάει.) Στον Γιώργο τα πράγματα ήταν καλύτερα, ήμουν πιο ήρεμη. Δεν ένιωθα πως έπρεπε να δώσω “ρεσιτάλ μητρότητας”».

Θα γίνει τραγουδίστρια η 17χρονη κόρη της ή θα την αποτρέψει;

«Η κόρη μου γεννήθηκε με ένα φοβερό ταλέντο. Εγώ δεν ήμουν έτσι, χρειάστηκε να δουλέψω πολύ πάνω στη φωνή μου. Ονειρεύεται να ασχοληθεί με το τραγούδι, να το σπουδάσει εντατικά. Αν το επιδιώξει, θα τη στηρίξω».

«Το ίδιο και τον γιο μου. Ο Γιώργος μαγειρεύει καταπληκτικά, είναι μόλις 13 και βγάζει πιάτα που θα έφτιαχνε ένας 30χρονος. Το μόνο που είπα και στους δύο είναι “Βρείτε τι θέλετε να κάνετε και ασχοληθείτε με αυτό. Μόνο έτσι θα ευτυχήσετε”. Ένα πράγμα θέλω από τα παιδιά μου, να γίνουν ευτυχισμένοι άνθρωποι».