Πριν από 20 χρόνια σαν σήμερα, ο Δημήτρης Παπαϊωάννου καθήλωνε τον πλανήτη με την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων που γυρνούσαν για πρώτη φορά στην πατρίδα τους μετά την αναβίωσή τους.
Ο πολυτάλαντος και πολυσχιδής καλλιτέχνης που με τη δημιουργική του ενέργεια δόξασε τη χώρα μας στην υφήλιο, ανέβασε ένα βίντεο από την τελετή έναρξης που ειδικά μετά από την τελετή του Παρισιού.
Ο Δημήτρης Παπαϊωάννου, 20 χρόνια μετά, παρουσίασε στη Lifo σε ένα μεγάλο αφιέρωμα όλα τα γεγονότα από το πώς του έγινε η πρόταση να αναλάβει το εγχείρημα, πώς διάλεξε έναν έναν τους συνεργάτες του (ανάμεσά τους άνθρωποι όπως ο Γιώργος Λάνθιμος), πώς έπεισε τη Γιάννα Αγγελοπούλου αλλά και βήμα βήμα όλη η καλλιτεχνική δημιουργία, οι πρόβες μέχρι το τελικό αποτέλεσμα.
Χαρακτηριστικός είναι ο τρόπος που περιγράφει την πρώτη του επαφή με τη Γιάννα Αγγελοπούλου, την τότε πρόεδρο της διοργάνωσης Αθήνα 2004.
«Ήξερα από την πρώτη στιγμή τι ήθελα να κάνω, έπρεπε όμως να σιγουρευτώ για την εγκυρότητα της ενόρασής μου. Να σχεδιάσω τις εικόνες και να τις φορέσω σε μια ολυμπιακών διαστάσεων παράσταση.
Η πρώτη επαφή με τη Γιάννα είναι καταστροφική. Σχεδόν τσακωθήκαμε. Έφυγε. Τα μαζέψαμε, διασκεδάσαμε με την παράκρουσή μας να πιστέψουμε ότι κάτι σαν κι αυτό που ονειρευτήκαμε θα ήταν ευπρόσδεκτο και επιστρέψαμε σπίτι.
Διηγήθηκα τη φάση στον Μιχάλη Κακογιάννη, που ήταν φίλος και μεγάλος υποστηρικτής, παρόλο που κι ο ίδιος ήθελε να κάνει την τελετή. «Μην απορήσεις αν τελικά καταλήξει να είναι η καλύτερή σου φίλη», μου λέει
Η Γιάννα κι εγώ είμαστε δύο τελείως διαφορετικά ζώα της ζούγκλας. Για το δικό μας σύστημα, έμοιαζε μια extraterrestrial drag queen, στην οποία έπρεπε να δίνουμε λογαριασμό, την οποία σεβόμασταν και αποτελούσε για μας μια αστείρευτη πηγή διασκέδασης και τρόμου.
Τα δυο ζώα της ζούγκλας μύρισαν το ένα το άλλο, συμφωνήσαν να συνεργαστούν για κοινό σκοπό. Θέλαμε και οι δύο το ίδιο πράγμα: την επιτυχία. Ας είχαμε διαφορετική αντίληψη για το τι πράγμα είναι αυτό.Με την πάροδο του χρόνου η αυταπάρνηση, η στοχοπροσήλωση και η τερατώδης αντοχή που αναγνωρίσαμε ο ένας στον άλλον έστρωσαν μια ατμόσφαιρα αποδοχής και συγκίνησης που, μέσα στην εξάντληση, έμοιασε στιγμιαία με αγάπη. Δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να συγκριθεί με την ανηφόρα των Ολυμπιακών Αγώνων».
