Στην OnTime και τον Φαμπρίτσιο Λαζάκις παραχώρησε συνέντευξη ο Γιώργος Κωνσταντίντου και μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στο ατύχημα που κόντεψε να του στερήσει τη ζωή.
«Ήταν το ’69. Είχα μαζί μου κάποιους ανθρώπους και πηγαίναμε σε ένα θέατρο κάπου στο άγνωστο, εκτός Αθηνών. Από κάποιο σημείο και μετά χαθήκαμε, μπλεχτήκαμε σε κάποιο χωριό. Σούρουπο, άγριος χειμώνας, ερημιά, ούτε γάτα στον δρόμο.
Κάποια στιγμή βρεθήκαμε – ούτε κατάλαβα πώς – σε ένα δάσος. Ο συνοδηγός μου ανοίγει το ραδιόφωνο, έτσι για να σπάσει λίγο η απελπισία… και πετυχαίνει ένα τραγούδι του Σαββόπουλου στο συγκεκριμένο κουπλέ: “Για τα παιδιά που χάθηκαν στο στοιχειωμένο δάσος, στις λίμνες στον Βορρά”. Φανταστείτε τι έγινε μέσα στο αυτοκίνητο.
Έπεσα 25 μέτρα στον γκρεμό. Ήμουνα έξι μήνες οδηγός και τόλμησα με ένα μικρό αυτοκίνητο να πάω στη Θεσσαλονίκη, στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου, που ήμουν υποψήφιος για το “Γάμος αλά ελληνικά”. Σε μία κατηφόρα μεγάλη έβαλα ταχύτητα στο νεκρό και, αφού το αμάξι ανέπτυξε ταχύτητα λόγω της κλίσης, αποφάσισα να πατήσω φρένο. Αυτό ήταν.
Έγινε σβούρα, τουμπάρισε και πήγε κάτω. Δεν ξέρω πώς βρήκα τη δύναμη, ίσως από την τρομάρα, σκαρφάλωσα – μέσα στα αίματα, με σπασμένο στέρνο – 25 μέτρα πάνω και βγήκα στον δρόμο. Διερχόμενο αμάξι με μάζεψε και με πήγε στο κοντινότερο νοσοκομείο.
Το κωμικοτραγικό ήταν ότι στη συνέχεια πέρασα με το ασθενοφόρο μπροστά από το Φεστιβάλ».
Διαβάστε επίσης
Γιώργος Κωνσταντίνου: «Δεν καταλαβαίνω πού έχουν σκοντάψει οι “Πανθέοι”»
