Στο περιοδικό ΟΚ! και τον Μιχάλη Ροδόπουλο μίλησε η Νίκη Λυμπεράκη για την οικογένειά της, για το πόσο την έχει βοηθήσει η ψυχοθεραπεία, αλλά και για το αν έχει δεχτεί σεξουαλική παρενόχληση στον εργασιακό της χώρο.
Με ποια αφορμή ξεκίνησες ψυχοθεραπεία;
Ήταν μια πολύ βαριά και μακροχρόνια περιπέτεια υγείας ενός πολύ αγαπημένου μου ανθρώπου που έφτασε σε ένα σημείο όπου δεν μπορούσα να τη διαχειριστώ χωρίς βοήθεια. Τότε ξεκίνησα και μου έκανε πολύ καλό. Το συνιστώ σε όποιον έχει τη δυνατότητα, γιατί είναι κι αυτό δυστυχώς. Θα έπρεπε να είναι στο σύστημα υγείας και να έχουμε όλοι πρόσβαση. Δηλαδή δεν καταλαβαίνω γιατί είναι φυσιολογικό να πηγαίνεις στον καρδιολόγο και δεν είναι για να κάνεις κάτι για την ψυχική σου ηρεμία. Εμένα με βοήθησε να πιστέψω λίγο παραπάνω στον εαυτό μου, να ξεκλειδώσω πράγματα που δεν ήξερα ότι είχα. Όπως; Να αποκτήσω μια εξωστρέφεια που δεν είχα ή, ας πούμε, να αποφασίσω να κάνω οικογένεια. Δεν ήταν εύκολο, δεν ήταν αυτονόητο για μένα. Εντάξει, όλο αυτό έγινε τυχαία αλλά παράλληλα ήμουν κι εγώ έτοιμη.
Έμεινες έγκυος αν και σου είχαν δώσει ελάχιστες πιθανότητες.
Ναι, είχα ένα ζήτημα υγείας. Γενικά δεν κάνω σχέδια στη ζωή μου. Όταν φοβάσαι πάντα το χειρότερο, δεν θέλεις να σχεδιάζεις. Λες «ας έρθουν τα πράγματα όπως έρθουν και πάμε». Και κάπως έτσι, χωρίς σχέδιο, δημιούργησες οικογένεια, ήρθε στη ζωή σου ο γιος σας και φέτος τον Σεπτέμβριο, όπως έγραψες στη στήλη σου στην εφημερίδα Το Βήμα, τον συνόδευσες κλαίγοντας την πρώτη μέρα στον παιδικό σταθμό. Το απολαμβάνω, τρελαίνομαι κανονικά. Και όσα κορόιδευα τα λούζομαι. Η μητρότητα, όπως κάθε καινούριο πράγμα στη ζωή μας, μας φέρνει αντιμέτωπους με τα παλιά μας πιστεύω. Θυμάμαι φίλες μου που έλεγαν ότι κάθονται και φτιάχνουν κέικ με κρυμμένα λαχανικά για να φάει το παιδάκι τους και τις κορόιδευα. Και τώρα κάθομαι 12 η ώρα το βράδυ και φτιάχνω κέικ με σπανάκι και καρότα για να φάει ο Πάνος λαχανικά. Μου φαίνεται πάρα πολύ αστεία αυτή η πλευρά. Σε κάθε νέο κεφάλαιο της ζωής σου πρέπει να είσαι έτοιμος να αποδομήσεις ενδεχομένως ένα κομμάτι πραγμάτων που τα πίστευες σαν να είναι οι απόλυτες αλήθειες. Κι αυτό για μένα είναι τρομερό κέρδος. Είναι ευτυχία να μπορείς να αποδομείς το παλιό.
Υποθέτω ότι εννοείς και τη σεξουαλική παρενόχληση στη δουλειά.
Ναι, μου έτυχε από πολύ νωρίς στη δουλειά. Υπήρξαν τέτοιες περιπτώσεις, αλλά ευτυχώς οφείλω να πω ότι τραυματική εμπειρία δεν είχα. Γιατί μια σεξουαλική επίθεση είναι κάτι τραυματικό. Μου έτυχαν μόνο προσεγγίσεις. Άλλες φορές σεβάστηκαν τη στάση μου και άλλες φορές την πλήρωσα. Μου στοίχιζε πάρα πολύ.
Με τι αντίτιμο;
Διάφορα. Από το «σε βάζω στο ψυγείο», «ξαφνικά δεν μου κάνεις», «σε υπονομεύω με κάθε δυνατό τρόπο», «σου σκάβω τον λάκκο» μέχρι το «σου κάνω κακό όπου σε πετύχω». Ξέρεις, λέμε για το #ΜeΤoo, αλλά ποιο είναι το #ΜeΤoo που βγήκε στη δημοσιογραφία; Κανένα.
