Ο Νότης Μαυρουδής έχασε άδικα τη ζωή του σε ηλικία 77 ετών, πέφτοντας από το μπαλκόνι του σπιτιού του όσο έκανε εργασίες.
Ο επιτυχημένος συνθέτης, κιθαρίστας και ραδιοφωνικός παραγωγός εισήλθε στη δισκογραφία το 1964 με τα τραγούδια «Άκρη δεν έχει ο ουρανός» και «Τα γιορτινά σου φόρεσε», σε στίχους του Γιάννη Κακουλίδη με ερμηνευτή τον Γιώργο Ζωγράφο. Το 1966 έγραψε μουσική για το θέατρο και τον κινηματογράφο.
Σε συνέντευξη που είχε παραχωρήσει το 2019 στο citycampus.gr, είχε αναφερθεί στην μουσική και γενικότερα την τέχνη, που παίζει σημαντικό ρόλο στη ζωή του ανθρώπου.
-Η μουσική αποτελεί καταφύγιο, όπλο ή αναλγητικό για τον άνθρωπο;
Η ερώτησή σας απαντά από μόνη της και στους τρεις ορισμούς. Δεν θα έβαζα διαζευκτικό μεταξύ των λέξεων. Η μουσική είναι μια άυλη τέχνη που ξεκινάει «απ’ την ψυχή, ως την ψυχή», από την οποία ο άνθρωπος, σε όλες τις ηλικίες, μέχρι το βαθύ γήρας του, αντλεί πνευματικούς και ψυχαγωγικούς χυμούς, ευχαρίστηση και ουσία, αρκεί να του δοθούν οι ευκαιρίες ακουσμάτων για να επιλέγει.
-Ποια είναι η δική σας πηγή έμπνευσης για τη δημιουργία συγκεκριμένα, αλλά και για τη ζωή γενικότερα;
Τι να σας πω; Βάζετε θέματα στα οποία οι απαντήσεις είναι σύνθετες και, στην ηλικία που βρίσκομαι, έχουν και φιλοσοφικό βάθος… Την «πηγή έμπνευσης» δεν την βρίσκουμε σαν κάτι που τυχαία βρήκαμε στη θάλασσα, ούτε σαν κάτι που έπεσε από τον ουρανό. Η «πηγή» αυτή διαμορφώνεται από το μηδέν της ύπαρξης και αποθηκεύεται από τις εμπειρίες, τις σκέψεις, την εξάσκηση της φαντασίας του καθενός, τις γνώσεις, τις επαφές με το εγγύς ή ευρύτερο περιβάλλον, με την κοινωνική συνείδηση, με την αυτογνωσία, με τόσα άλλα ορατά ή αόρατα τα οποία μας γειώνουν και μας οριοθετούν. Η έμπνευση, έχει να κάνει με κάτι που ενυπάρχει μέσα μας, αρκεί να δοθεί μια ευκαιρία εξωτερίκευσης.
Προσοχή: δεν είναι μια απλή διαδικασία και δεν θα την συναντήσετε έξω από εσάς. Υπάρχει μέσα μας, ριζωμένη, καταχωνιασμένη, ενδεχομένως μέσα σε κλειστά κουτάκια, συμπληρωματικά στοιχεία που βρίσκονται ίσως σε ένα alter ego, το οποίο είναι δύσκολο να αποκαλύψουμε… Η έμπνευση είναι μια σχεδόν… μεταφυσική λειτουργία, η οποία σκεπάζεται από πολλά και θολά σύννεφα, ακόμα και στην πολυθρόνα του πιο ικανού ψυχαναλυτή.
Μια αίσθηση απαραίτητη, που θα συμβάλει να δημιουργηθεί έμπνευση, είναι οι λεπτές γραμμές της προσωπικής καλλιέργειας των αισθήσεων. Την «καλλιέργεια» δεν την εννοώ ως αναγκαστική σχολική κι εκπαιδευτική «μόρφωση», αλλά ως ευαισθησία και γνώση που εκφράζει τις αναγκαίες συμπεριφορές της καθημερινότητας μέσα στην κοινωνία. Θα είναι αναγκαίο να ταχθούμε από νωρίς μεταξύ κοινωνικού και ηθικού άδικου και δίκαιου, αδύναμου και δυνατού, σκληρού και ήπιου, μεταξύ κακού και καλού… Έχω την ανάγκη να γίνονται αντιληπτά αυτά τα απτά παραδείγματά μου από τους αναγνώστες σας…
