Το Προξενιό της Ιουλίας στον Alpha μας έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσουμε ή να επανασυστηθούμε με ηθοποιούς και μια τέτοια περίπτωση είναι ο Δημήτρης Γκουτζαμάνης.
Ξεκίνησε να γίνει δάσκαλος αλλά το μεράκι της υποκριτικής ήταν πιο έντονο και τελικά έφτασε από νεαρή ηλικία ακόμα και να σκηνοθετεί απαιτητικές παραστάσεις Σαίξπηρ όπως η τελευταία του, η Τραγική ιστορία των Μακμπέθ.
Δεν θεωρεί την τηλεόραση φθηνή -άλλωστε έχει συμμετάσχει σε δεκάδες παραγωγές μεγάλων σειρών στην Ελλάδα και στην Κύπρο- ενώ δέχτηκε τον ρόλο του Σωτήρη στο Προξενιό διότι όπως μας λέει είναι «κόντρα ρόλος».
Σπουδάσατε στο Παιδαγωγικό αλλά τελικά σας κέρδισε η υποκριτική. Ήταν εύκολη απόφαση;
Η απόφασή μου να ασχοληθώ με την υποκριτική υπήρχε μέσα μου από τότε που ήμουν παιδί. Η επαγγελματική ανασφάλεια που υπάρχει στον χώρο ειδικά σε σχέση με τη σταθερότητα που προσφέρει το επάγγελμα του δασκάλου ήταν κάτι που με προβλημάτισε. Από τη στιγμή όμως που πέρασα στη δραματική σχολή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος η κατάσταση ξεκαθάρισε μέσα μου και ένιωσα ότι άξιζε να στραφώ σ’ αυτό που ήθελα να κάνω από μικρός.
Ο μικρός Δημήτρης είχε κάποιον ηθοποιό ως πρότυπο ή είχε γοητευτεί από κάποιον ρόλο;
Πολλούς ηθοποιούς και ρόλους. Θυμάμαι παλιές ελληνικές ταινίες και ηθοποιούς όπως τον Αλεξανδράκη και τον Κωσταντάρα, ξένους ηθοποιούς όπως ο Πατσίνο, ο Ντε Nίρο και ο Τομ Χάνκς και ρόλους όπως του Τζακ (Ντικάπριο) στον Τιτανικό κ.ά. Γενικά ήθελα να γίνω ηθοποιός λόγω των ταινιών που έβλεπα. Ο κινηματογράφος ήταν και είναι αυτό που με γοητεύει.
«Δεν είμαι από αυτούς που θεωρούν ότι η τηλεόραση είναι κάτι φθηνό»
Γίνατε γνωστός στο τηλεοπτικό κοινό από τη Δικαίωση και τώρα σας βρίσκουμε στο Προξενιό. Είστε όμως ένας ηθοποιός με πολλές θεατρικές περγαμηνές. Τι σας γοητεύει περισσότερο στην τηλεόραση και τι στο θέατρο;
Αυτό που με γοητεύει στην τηλεόραση είναι η λαϊκότητα του μέσου και πως η δουλειά μου φτάνει στον κόσμο. Τον ρόλο μου μπορώ να τον δω και να τον συζητήσω με τους/τις/ θεατές/τριες. Στο θέατρο από την άλλη πρόκειται για μια μοναδική στιγμή η οποία δεν μπορεί ποτέ να είναι ίδια. Σε κάθε παράσταση υπάρχει μια μοναδική ενέργεια που γεννιέται τη δεδομένη στιγμή και με το δεδομένο κοινό, αυτό είναι κάτι το μαγικό.
Βοηθάει πιστεύετε έναν νέο ηθοποιό η μικρή οθόνη να πετύχει τους θεατρικούς του στόχους ή μπορεί να λειτουργήσει ως τροχοπέδη;
Εξαρτάται από το τι στόχους έχει και πώς ονειρεύεται τον εαυτό του. Δεν είμαι από αυτούς που θεωρούν ότι η τηλεόραση είναι κάτι το φθηνό και το θέατρο κάτι το αξιόλογο. Έχω δει υπέροχες και αξιόλογες δουλειές στην τηλεόραση και απίστευτα κακές παραστάσεις.
Το Προξενιό επόμενα επεισόδια: «Ο Σωτηράκης θα μπλέξει»
Πώς σας έγινε η πρόταση για τον ρόλο του Σωτήρη;
Ήταν το καλοκαίρι όταν ξεκινούσε η σειρά και με πήρε η Ηρώ Γάλλου που έκανε το κάστινγκ της σειράς. Στη συνέχεια μίλησα με τον σκηνοθέτη Νίκο Κρητικό, τον σεναριογράφο Νίκο Απειρανθίτη και την παραγωγή και είπα το «ναι». Ο Σωτήρης είναι τελείως κόντρα ρόλος και διαφορετικός απ’ ό,τι έχω κάνει και με γοήτευσε πάρα πολύ.
Δημήτρης Σέρφας, Δημήτρης Γκουτζαμάνης και Ευγενία Ξυγκόρου σε σκηνή από το Προξενιό της Ιουλίας στον Alpha
Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση στον ρόλο σας;
Η μεγαλύτερη πρόκληση θεωρώ είναι να περάσει στον κόσμο ότι είναι ένας αληθινός άνθρωπος, παρά το ότι στην εποχή μας είναι κάτι τελείως ξένο.
Το γεγονός ότι έχετε γεννηθεί σε μια επαρχιακή πόλη όπως η Έδεσσα ήταν βοηθητικό στο να μπείτε πιο εύκολα στη νοοτροπία του ρόλου, μιας και μιλάμε για τη Λάρισα, επίσης επαρχιακή πόλη, του 50;
Όταν ερμηνεύουμε έναν ρόλο το κάνουμε μέσα από τα βιώματά μας, τις εμπειρίες μας και τη φαντασία μας. Σίγουρα το ότι είμαι πιο εξοικειωμένος με την επαρχία είναι βοηθητικό. Αν και, όπως είπα, ο Σωτηράκης είναι τελείως έξω από εμένα και σαν νοοτροπία και σαν εποχή.
Στο βιβλίο στο οποίο βασίστηκε η σειρά ο Σωτήρης έχει αισθηματικό μπλέξιμο με τη Στάσα. Στη σειρά βλέπουμε ότι πολιορκείτε τη Βαγγελίτσα. Υπάρχει περίπτωση να σας δούμε με τη Στάσα;
Απ’ ότι γνωρίζω όχι. Βέβαια ποτέ μην λες ποτέ, αλλά νομίζω πως όχι.
Τι μπορείτε να μας πείτε για την εξέλιξη του ρόλου σας ή κάτι που περιμένουμε να δούμε στη σειρά και θα μας εκπλήξει;
Όσο μου επιτρέπεται να πω, θα πω ότι ο Σωτηράκης θα μπλέξει πολύ άσχημα.
«Αν δεν επενδύσουμε στην παιδεία θα έχουμε Δυσδαιμόνες και αύριο»
Έχετε δουλέψει αρκετά και στην Κύπρο. Πώς βρεθήκατε εκεί; Εξακολουθείτε να έχετε εργασιακούς «δεσμούς» με το νησί;
Στην Κύπρο πήγα αρχικά για να παίξω σε μια παράσταση, στον “Ματωμένο Γάμο” του Λόρκα τον ρόλο του Λεονάρντο, στη συνέχεια προέκυψαν κι άλλες δουλειές θεατρικές και τηλεοπτικές (ενδεικτικά αναφέρω την “Μικρή μας Πόλη” στον Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου, “Το μυστικό της Πεταλούδας”, την “Γαλάτεια” κ.α.). Την περίοδο εκείνη εμφανίστηκε ο κορονοϊός κι εγώ δούλευα συνεχόμενα χωρίς να με επηρεάσει καθόλου. Σε αυτή τη φάση δεν έχω κάποια εργασία στην Κύπρο, αλλά ποτέ δεν ξέρεις.
Βλέπετε διαφορές στον τρόπο που δουλεύουν οι παραγωγές στην Κύπρο με αυτόν στην Ελλάδα;
Υπάρχουν διαφορές, αλλά δεν είναι τόσο μεγάλες όσο θα περίμενε κανείς.
Στο θέατρο δεν είστε απλώς ηθοποιός, σκηνοθετείτε κιόλας. Έχετε δεχτεί αμφισβήτηση για αυτή σας την ιδιότητα λόγω… νεότητας;
Όχι, γιατί σημασία έχει το αποτέλεσμα και το αποτέλεσμα μέχρι στιγμής με έχει δικαιώσει.
Έχετε γράψει κάπου ότι «έχουμε την πολυτέλεια να ανησυχούμε και να αγχωνόμαστε για λόγους που δεν έχουν απολύτως καμία σημασία και μας έχουν φορεθεί από τις “ανάγκες” της σύγχρονης κοινωνίας… γιατί να ψαρώνουμε τόσο εύκολα;». Έχετε απαντήσει στο ερώτημα που θέσατε;
Έχω απαντήσει, αλλά δεν το έχω λύσει. Δυστυχώς η κοινωνία μάς «φορά» προσδοκίες για τον εαυτό μας και τον ρόλο μας σε αυτήν, που πολλές φορές δεν μας ταιριάζουν και μας εγκλωβίζουν σε συγκεκριμένα πρότυπα και συμπεριφορές.
Έχετε παίξει και έχετε σκηνοθετήσει την τραγική ιστορία των Μακμπέθ, ένα από τα πιο διαχρονικά έργα του Σαίξπηρ. Από τις κινητήριες δυνάμεις του ήρωα είναι ο πόθος για εξουσία. Τα τελευταία χρόνια στο όνομα της εξουσίας βλέπουμε να γίνονται τραγικά εγκλήματα (γυναικοκτονίες, εγκλήματα κατά των παιδιών και των ζώων κ.τ.λ.). Αισθανθήκατε ή αισθάνεστε ότι αν ο Σαίξπηρ με κάποιον τρόπο ζούσε τώρα θα του έβγαινε η φράση «τα έλεγα εγώ»;
Ο Σαίξπηρ όντως τα έλεγε και αυτό που τον κάνει κλασσικό είναι ότι καταφέρνει να είναι επίκαιρος και να εκφράζει τους ανθρώπους και την κοινωνία μας ακόμα και σήμερα. Δυστυχώς Δυσδαιμόνες υπήρχαν στην εποχή του Σαίξπηρ όπως και σήμερα και πολύ φοβάμαι ότι αν δεν επενδύσουμε στην παιδεία ως κοινωνία θα έχουμε και αύριο.
Φοβάστε καθόλου όταν προσεγγίζετε τόσο «δυνατούς» και «σκοτεινούς» χαρακτήρες για το τι μπορεί να φέρουν στην επιφάνεια από τον δικό σας ψυχισμό.
Αυτό για μένα είναι ζητούμενο. Να μπορέσω δηλαδή να επικοινωνήσω με σημεία της προσωπικότητάς μου που μπορεί να μην τα φαντάζομαι καν ότι τα έχω.
Έχετε μιλήσει για τις δυσκολίες που περνάει ένας ηθοποιός από απλήρωτες δουλειές. Βλέπετε να έχουν αλλάξει έστω λίγο τα πράγματα ως προς τα εργασιακά των ηθοποιών τα τελευταία χρόνια;
Θεωρώ πως έχουν να γίνουν πολλά ακόμα. Υπάρχουν παραγωγοί αφερέγγυοι στον χώρο και ειδικά οι νέοι/ες ηθοποιοί είναι τελείως απροστάτευτοι/ες. Πρέπει να τεθούν σε λειτουργία συλλογικές συμβάσεις εργασίας τόσο στον χώρο του θεάτρου, όσο και στον χώρο της τηλεόρασης.
Πού σας βρίσκουμε θεατρικά;
Αυτή τη στιγμή δεν κάνω θέατρο. Έκανα την Τραγική Ιστορία των Μακμπέθ στο Ίδρυμα Κακογιάννης την περίοδο Μάιο – Ιούνιο, πήγαμε πολύ καλά και βρίσκομαι σε διαδικασία αναζήτησης χώρου ώστε να επαναληφθεί.
Σχεδιάζετε κάτι θεατρικά ή τηλεοπτικά;
Υπάρχουν κάποια σχέδια, τα οποία όμως απέχουν αρκετά από την υλοποίησή τους, οπότε δεν είναι ανακοινώσιμα.
