Ναι, μ’ ενοχλεί που στη χώρα μας, η υποκρισία είναι κάτι σαν εθνικό σπορ. Μ΄ενοχλεί, που ο καθένας από μας, άλλα πιστεύει, άλλα λέει κι άλλα κάνει.
Κι όλο αυτό, βάσει του προσωπικού συμφέροντος της στιγμής. Και θέλω να σας πω, ότι με γοητεύουν αφάνταστα οι σταθεροί άνθρωποι, οι οποίοι κρατούν και μάχονται για τις απόψεις τους, ασχέτως συγκυρίας και πιθανών ωφελημάτων από τη χρονική στιγμή.
Το έχω ξαναγράψει, ότι η πίστη του καθενός είναι προσωπική υπόθεση. Το τι πιστεύεις, πού βρίσκεις την αλήθεια σου και τι επιλέγεις να έχεις ως αποκούμπι των όποιων προβλημάτων σου, είναι αναφαίρετο δικαίωμα του καθενός και ουδείς δικαιούται να το σχολιάσει ή να το χλευάσει.
Και μέχρις εδώ, όλα καλά. Έλα όμως που σε όλα αυτά, υπεισέρχεται και ο αστάθμητος, ανθρώπινος παράγοντας, που όλα τα διαστρέφει και τα αλλοιώνει.
Ορθοδοξία και Ελληνισμός είναι ένα, σου λέει ο άλλος. Και πιθανόν, σε κάποιες στιγμές της ιστορίας μας, να ήταν έτσι. Και σίγουρα, η εκκλησία έχει διαδραματίσει και θετικό ρόλο σε πολλές κρίσιμες εθνικές περιστάσεις.
Η Εκκλησία έχει κάνει ποτέ την αυτοκριτική της; Αυτοί που υποτίθεται έχουν τη Θεία άδεια, να ξεχωρίζουν το σωστό από το λάθος, να αξιολογούν ανθρώπους και να τους οδηγούν στο φως, έχουν αναρωτηθεί ποτέ, αν οι ίδιοι είναι βουτηγμένοι στο σκοτάδι;
Τη βδομάδα που πέρασε, ένα δικαστήριο εξέδωσε μια ιστορική απόφαση. Και αναφέρομαι στους 7 μήνες φυλάκισης που επεβλήθησαν στον Αμβρόσιο. Και προφανώς δεν έχει σημασία το θέμα του χρόνου, αλλά η ουσία μιας καταδίκης, για πρώτη φορά, σε έναν κορυφαίο εκκλησιαστικό παράγοντα.
Και στον αντίποδα, την ίδια ακριβώς μέρα, έχεις τον μητροπολίτη Αλεξανδρουπόλεως να κερνάει δωρεάν καφεδάκι στους νεολαίους, ως κίνητρο για να πάνε στην εκκλησία. Μια χαρά ο άνθρωπος. Δε λέω.
Σε ποια ακριβώς εκκλησία όμως δεν μας είπε και τι ακριβώς πρόκειται να ακούσουν; Ότι οι ομοφυλόφιλοι είναι άρρωστοι και πρέπει να τους φτύνουμε, όπου τους βρίσκουμε ή ότι οι μετανάστες είναι βρωμεροί και μολυσμένοι και θα μας κολλήσουν ασθένειες;
Σ΄ αυτήν την εκκλησία θέλουν να στείλουμε οι ιεράρχες τα παιδιά μας; Και για ποιον ακριβώς λόγος Για να διδαχθούν το λόγο του Θεού; Την αγάπη και την ταπεινότητα; Ή για να γίνουν ναζιστές, χουντικοί, εθνικιστές και φασίστες, όπως ο ίδιος ο Αμβρόσιος χαρακτήρισε τον εαυτό του, λέγοντας ότι προτιμά να είναι όλα αυτά, παρά ένας προδότης κατσαπλιάς.
Σ’ αυτήν την εκκλησία θέλετε να ‘ρθουν τα παιδιά μας, αξιότιμε κύριε μητροπολίτα για καφέ;
Ε λοιπόν, τα δικά μου τα παιδιά, δε θα ήθελα να πάνε σ’ αυτήν την εκκλησία. Δε θα ‘θελα να ακούσουν αυτόν τον λόγο και να προβληματιστούν, έστω και λίγο, για το ορθόν αυτών των απόψεων.
Εμείς οι παλαιότεροι, μεγαλώσαμε με το δόγμα ότι η εκκλησία είναι το μέτρο της ηθικής μας. Ευτυχώς όμως, με το πέρασμα των χρόνων οι μάσκες έπεσαν και όλες αυτές οι δοξασίες ακυρώθηκαν.
Αλήθεια, αν πραγματικά και ειλικρινά θα΄ θελε να φέρει τη νεολαία στην εκκλησία ο Άγιος Αλεξανδρουπόλεως, αντί να κεράσει καφεδάκι, για να μοιάσει στον τρόπο με τον αξιομακάριστο Χριστόδουλο, γιατί δεν εξέδωσε μια ανακοίνωση που να καλεί τους νέους να πιουν τσάμπα καφέ και με την ευκαιρία να καταδικάσουν όλοι μαζί, τον οπισθοδρομικό, ρατσιστικό και διχαστικό λόγο του ομόβαθμού του ιεράρχη του Αιγίου;
Αλλά ποιος να το κάνει αυτό; Με τι θάρρος και τι κότσια; Και γιατί να διακινδυνεύσει με αυτόν τον τρόπο να διώξει και τη μόνιμη πελατεία; Να διώξει τον παππού και τη γιαγιά, που χωρίς να φταίνε σε τίποτα και επειδή τους το είπαν οι δικοί τους γονείς, έπιασαν μόνιμο στασίδι και επέλεξαν δυστυχώς, να μάθουν τις αλήθειες της ζωής μόνο από τον παπά της ενορίας τους.
Ποια άραγε είναι η επίσημη θέση της εκκλησίας της Ελλάδος για όλο αυτό; Πού είναι ο Αρχιεπίσκοπος να βγει να το καταδικάσει; Δεν οφείλει το χριστεπώνυμον πλήθος να γνωρίζει; Ή μήπως δε συμφέρει;
Και ξέρετε γιατί απορώ; Τόσος ντόρος έχει γίνει και τόσοι φορείς έχουν αγκαλιάσει αυτό το ανθρώπινο θαύμα που ξεκίνησε αθόρυβα πριν χρόνια εκεί, στον Κολωνό. Όλο αυτό δεν τους έχει μάθει τίποτα;
Δεν έχουν δει ποια ακριβώς παιδιά φιλοξενούνται στην Κιβωτό του Κόσμου; Άσπρα, μαύρα, κίτρινα, Ελληνάκια και αλλοδαπά. Και λυπάμαι που θα σας στενοχωρήσω, αγαπητέ Αμβρόσιε, αλλά κάποια από αυτά, μπορεί και να είναι ή και να γίνουν ομοφυλόφιλα.
Τι ακριβώς θα είχατε να προτείνετε, ως ανώτερός του, στον εξαίσιο πατέρα Αντώνιο; Να αρχίσει από τώρα τις ροχάλες ή να τις κρατήσει για αργότερα; Να στήσει κανένα απόσπασμα στην αυλή; Να αρχίσει το μαστίγωμα και τις μετάνοιες, ή μήπως να φωνάξει κανένα γιατρό για να ξορκίσει την ασθένεια;
Παπάς ο ένας, παπάς και ο άλλος. Ράσα φοράνε και οι δύο. Ο πρώτος διαφημίζει την αποστολή του, κομπάζει για τα επιτεύγματα και τον θεάρεστο λόγο του και θεωρεί εαυτόν, ως τον άξιο συνεχιστή των απόψεων και των ιδανικών του Χριστού. Και δυστυχώς, τα πιστεύει όλα αυτά.
Ο άλλος, κοκκινίζει ακόμα από ντροπή, όταν μιλά δημόσια για την Κιβωτό και το τεράστιο έργο που γίνεται εκεί. Υιοθετεί ουσιαστικά, αλλά και τυπικά, παιδιά. Παιδιά δυστυχισμένα που θέλουν και έχουν ανάγκη από βοήθεια. Δε ρωτάει ούτε από που είναι, ούτε σε ποιον Θεό πιστεύουν. Είναι απλά παιδιά ενός κατώτερου Θεού. Άσχετα με το ποιος είναι Αυτός. Και αυτό, είναι το μοναδικό κριτήριο.
Αλήθεια, αξιότιμε μητροπολίτα Αλεξανδρουπόλεως, μήπως-λέω μήπως- να κανονίζαμε να πιούμε μαζί αυτόν τον καφέ που θα κεράσετε, εκεί στον Κολωνό; Και δεν φωνάζετε και τον Αμβρόσιο για παρέα; Αυτόν θα τον κεράσω εγώ.
Έτσι κι αλλιώς εκεί το περιβάλλον είναι φιλικό και ανοιχτό. Ακόμα και σε φασίστες, όπως προτιμά ο ίδιος να τον αποκαλούν…
