Κατερίνα Λέχου: «Φοβάμαι τον πόλεμο. Στο έργο έχουμε ήχους από βόμβες και τρομάζω»
Νέα

Κατερίνα Λέχου: «Φοβάμαι τον πόλεμο. Στο έργο έχουμε ήχους από βόμβες και τρομάζω»

Κατερίνα Λέχου: «Φοβάμαι τον πόλεμο. Στο έργο έχουμε ήχους από βόμβες και τρομάζω»

Η ηθοποιός μίλησε για την κατάσταση που επικρατεί στην Ουκρανία και την προσωπική της ζωή

Καλεσμένη στην εκπομπή της Ναταλίας Γερμανού, «Καλύτερα δε γίνεται», βρέθηκε η Κατερίνα Λέχου, η οποία μοιράστηκε τα συναισθήματά της για τον πόλεμο που μαίνεται στην Ουκρανία, μίλησε για την πορεία της στον χώρο της υποκριτικής και την προσωπική της ζωή.

«Έχω πει πολλά όχι. Αν κάτι δεν σου βγαίνει και δεν λειτουργεί δεν θα μπορούσες να το κάνεις. Έχω πει και όχι σε πράγματα που έγιναν επιτυχίες», δήλωσε αρχικά η ηθοποιός και συνέχισε:

«Δουλεύω την αυτοπεποίθησή μου. Γίνονται συνέχεια πράγματα που μπορεί να μας την κλονίσουν».

Η Κατερίνα Λέχου φοβάται τον πόλεμο. «Δεν μπορώ να συνειδητοποιήσω πώς γίνεται να κάθεσαι κάπου και να ακούς να σκάνε βόμβες. Στο έργο έχουμε βόμβες και τρομάζω, λέω φαντάσου να ήταν αληθινό. Πώς μπορούν να αισθάνονται αυτά τα παιδιά. Είναι πολύ μεγάλη δυστυχία να μην μπορείς να βρεις ασφάλεια. Που πάνε αυτοί οι άνθρωποι τώρα. Είναι μια τρέλα, ένας παραλογισμός».

«Χθες έπεσα στο κρεβάτι μου και είπα ωραία. Είναι πολυτέλεια. Ούτε μπορώ να μπω στα παπούτσια τους, αλλά μπορώ να καταλάβω τον παραλογισμό και την παράνοια που επικρατεί στον κόσο. Το θέατρο είναι το καταφύγιό μου. Αυτές τις μέρες που πηγαίναμε προς την πρεμιέρα, δεν σηκωνόμουν από το κρεβάτι, για να μην ανοίξω την τηλεόραση. Είναι διαφυγή, εκεί δεν σκέφτομαι. Δεν θα δω ειδήσεις εκεί, για να γλιτώσω από αυτήν την αγριότητα», συνέχισε.

Για το αν φοβήθηκε ποτέ στο θέατρο: «Όχι, το θέατρο δεν έχει αλλάξει με ό,τι και να γίνεται. Φέτος έχω τη χαρά να γνωρίσω ανθρώπους που δεν τους ήξερα και είναι υπέροχοι. Πιστεύω στην ύπαρξη της τέχνης».

Για την προσωπική της ζωή: «Είναι απλά τα πράγματα για να είμαστε καλά. Το σκυλί είναι μια νέα συνθήκη και είναι αποφορτιστικό. Τα προσωπικά μου είναι τρομερά βαρετά. Δεν ήθελα έναν άνθρωπο από τον ίδιο χώρο. Δεν είχα σχέσεις στο παρελθόν από τον χώρο. Οι σχέσεις περνάνε από όλα τα στάδια είναι σαν τη θάλασα. Υπάρχει ένας κοινός παρανομαστής, που δεν είναι η αγάπη, είναι το θέλω μας, να κοιτάμε στην ίδια κατεύθυνση. Και στις φιλίες συμβαίνει το ίδιο».