Καλεσμένη στην εκπομπή, Στούντιο 4, βρέθηκε η Άννα Φόνσου και μίλησε για την αλλαγή του σπιτιού της αλλά και τις σχέσεις της ζωής της.
Η καταξιωμένη ηθοποιός εξομολογήθηκε και τι συνέβη με τον έρωτα της ζωής της που δεν κατάφερε να τον παντρευτεί ποτέ.
«Φέτος μου έχουν συμβεί πολλά. Μένω 50 χρόνια σε μια πολυκατοικία στο Κολωνάκι. Ήρθαν να βάλουν πετρέλαιο αλλά δεν μπορούσαν γιατί κουνιόταν η πολυκατοικία. Φύγαμε 22 οικογένειες και τώρα την φτιάχνουν. Πάνω στην απελπισία μου βρίσκω ένα σπίτι στην οδό Σόλωνος και μου θύμιζε παλιό κινηματογράφο. Περνάει καλοκαίρι και τώρα κρύωνα. Δεν έχει καλοκαίρι και λέω “α, και δίνω τόσα λεφτά”. Πάμε στο ξενοδοχείο εκείνο το βράδυ γιατί κρύωνα. Λέω στον άνθρωπο που το νοίκιασα ότι θα φύγω γιατί θα παγώσω και την 1η του μηνός θα πάω να μείνω στο Σπίτι του Ηθοποιού. Μου αρέσει στα Εξάρχεια γιατί λέω “τέλεια, θα πάω εκεί που μου αρέσει”. Δεν ξέρω πως θα είναι στο Σπίτι του Ηθοποιού. Έχω ένα δωμάτιο, καλά θα είναι. Με περιμένουν, όλη μέρα εκεί είμαι.
Είναι γεμάτο. Είμαστε 30 άτομα. Είναι παιδιά που σπουδάζουν και σε 10 μήνες θα είναι και το διπλανό κτίριο. Θα χωράνε καμιά 20αρια γιατί κάνουμε πολλά πολιτιστικά. Συμπληρώνονται 16 που υπάρχει το Σπίτι του Ηθοποιού. Μια φορά περπατούσα στο δρόμο και μου είπε ο Σαντοριναίος ότι δεν χτυπάει το τηλέφωνο, δεν έχει λεφτά και μου λέει “Δεν μας κάνεις εσύ ένα καφενείο να είναι σαν το Σπίτι του Ηθοποιού;”. Και μου είπε η αδερφή μου να το κάνω σπίτι και όχι καφενείο».
«Λόγω παιδικής ηλικίας έπρεπε να γίνω δολοφόνος όχι να βοηθάω. Έμοιασα στον πατέρα μου που ήταν γενναιόδωρος. Μπορώ να βγάζω λεφτά αλλά δεν πρέπει να μου τα δίνουν στο χέρι μου. Τα ξοδεύω σε μπουτίκ, παπούτσια και μέχρι το βράδυ δεν θα υπάρχουν. Τα πρώτα καλά λεφτά τα έβγαλα στον κινηματογράφο. Στην άκρη δεν έβαζα ποτέ! Για εκείνη την εποχή ήταν σοβαρά τα λεφτά. Δεν πληρώθηκα για το Αγοροκόριτσο γιατί ζήτησα να με διαφημίσουν παγκόσμια. Επειδή ήταν μεγάλη επιτυχία, μου πήραν ένα αυτοκίνητο αλλά ήμουν 16 χρονών. Το οδηγούσε ένας ξάδερφός μου μέχρι που το πήρα εγώ. Δεν είχα βγάλει δίπλωμα αλλά μου έβγαλαν στην Γερμανία. Οδηγούσα 35 χρόνια χωρίς δίπλωμα, το έχω τα τελευταία τρία χρόνια».
«Έφυγα από το σπίτι και δεν ξαναγύρισα»
«Μετά το Αγοροκόριτσο έκανα άλλες 4 ταινίες και έκαναν επιτυχία. Εγώ δεν είχα πάρει σοβαρά τον κινηματογράφο, ήθελα το θέατρο. Τώρα που αποφάσισα να ασχοληθώ με το θέατρο θυμάμαι τον Ροντίρη. Εκτός από το Μοναχή μου παλεύω, γιατί αν ζούσε ο Τάκης δεν θα πάλευα μοναχή μου. Είχαμε χωρίσει χωρίς διαζύγιο. Μου έλεγε ότι δεν θα ξαναπαντρευτεί. Ούτε εγώ ήθελα. Και εγώ και ο Τάκης αναρωτηθήκαμε γιατί χωρίσαμε. Μια φορά τσακωθήκαμε και του λέω “Δεν θέλω να σε ξαναδώ”. Και μου λέει “κάνε αυτό που θέλεις”. Και έφυγα, δεν ξαναγύρισα. Σέβομαι πολύ τον γάμο και τα παιδιά. Τώρα κατάλαβα ότι η οικογένεια είναι πολύ σοβαρό πράγμα και εγώ δεν είχα τα κατάλληλα προσόντα. Δεν θα μπορούσα να είμαι παντρεμένη. Πρέπει να είσαι αφοσιωμένη, να μην τον εγκαταλείψεις. Να είσαι πάντα υπ’ ατμών, να σε κρατήσει και να τον κρατήσεις τον άλλον άνθρωπο.
Ο Τάκης είναι ένας από τους έρωτες της ζωής μου. Έχω σκεφτεί ποιος είναι ο μεγαλύτερος έρωτας της ζωής μου αλλά δεν θέλω να το πω το όνομα. Δεν ήθελε να με παντρευτεί, μάλλον με θεωρούσε επιπόλαια. Τα είχε όλα! Ήταν γιατρός, ήταν συγγραφέας, ήταν χαριτωμένος, ήταν μορφωμένος. Με έβαλε σε άλλους δρόμους, στους δρόμους της γνώσης. Δεν ήταν σπασίκλας! Ήταν ο μοναδικός άνθρωπος που του έκανα πρόταση γάμου και ήμασταν στο Δαφνί και μου λέει “Σε ωραίο μέρος μου το είπες για να σε πάρουν μετά”. Μόλις μου είπε “όχι”, του είπα “Σταμάτα. Πάρε τη βαλίτσα σου και κατέβα από το αυτοκίνητό μου”. Χωρίσαμε, παντρεύτηκε μία φίλη μου μετά και γίναμε φίλοι».
«Οι άντρες που παντρεύτηκα τους άρεσε ο χαρακτήρας μου, η τρέλα μου. Ο Τάκης ήθελε να είμαστε συνέχεια οι δυο μας, με είχε εκνευρίσει. Σε ορισμένα πράγματα δίνω σημασία και τα άλλα τα περνάω και αυτό το θεωρώ επιπολαιότητα. Δεν μπορώ να ενδιαφερθώ το ίδιο με έναν άνθρωπο που πονάει και έναν που μπορεί να βρει γιατρό γιατί έχει χρήματα. Σε καλό μου βγήκε η επιπολαιότητα. Δεν μου αρέσει η κοσμική ζωή. Παλιά είχα μπλέξει με άντρες που τους άρεσε η κοσμική ζωή. Εμένα μου άρεσαν τα μπουζούκια ή η κλασσική μουσική. Έχω το δικαίωμα να τους κρίνω.
Θύμωσα όταν είδα ότι κανείς δεν ασχολήθηκε με το Πολυτεχνείο, που το είχα ζήσει κιόλας. Εκείνη την μέρα δεν πας να διασκεδάσεις ενώ παιδιά στην ηλικία σου σκοτώθηκαν. Αυτό μπορώ να τους κρίνω και να πω “δεν ξαναβλέπω”».
Διαβάστε επίσης
Άννα Φόνσου: «Δεν το έβαλα κάτω! Έφτιαξα το κουκλόσπιτό μου»
