Στο αποψινό The 2Night Show βρέθηκε ο Νάσος Γουμενίδης.
Ο δημοσιογράφος, και πλέον και παρουσιαστής, μίλησε για την πορεία του στον χώρο ενώ μίλησε ανοιχτά για την οικογένειά του, και την απώλεια του αδερφού του, Δημήτρη, από χρήση ουσιών.
«Έχασα τον Δημήτρη το 2011 στις 5 Μαΐου του 2011, μιλάω για αυτό. Ο πόνος σου δίνει εμπειρία, ο πόνος για εμένα είναι μία φάση στη ζωή μας που πρέπει να περάσουμε προκειμένου είτε να γυρίσουμε ή να μας δώσει άλλους τρόπους σκέψης.
«Το κομμάτι του Δημήτρη με πονάει ακόμα. Παρά το γεγονός ότι οι γονείς μου και ο μικρότερός μας αδερφός, δώσαμε ό,τι μπορούσαμε, δυστυχώς ο Δημήτρης έφυγε γιατί δεν υπήρχε αυτό που λέμε πρόνοια πραγματική για αυτά τα παιδιά, που κάνουν χρήση ουσιών».
«Για τα παιδιά που περνάνε από διάφορες δομές προκειμένου να επανέλθουν, είναι παιδιά που είναι άρρωστα στο μυαλό, Αν θέλουμε να λέμε ότι ζούμε σε μία ευνομούμενη κοινωνία πρέπει να έχουμε περισσότερη πρόνοια και αγάπη»,
«Ο Δημήτρης έζησε ως κοινωνικά παρεκκλίνων για πολλά χρόνια, αισθάνθηκε ότι αυτή η κοινωνία στην οποία ζει δεν τον καλύπτει, και προκειμένου να ξεχωρίσει επέλεξε τον κακό δρόμο».
«Όταν μπαίνει η παραμύθα στο κεφάλι σου μπαίνει μία κακή σκέψη ότι δεν μπορείς να ανταποκριθείς χωρίς τη χρήση. Βλέπεις έναν άνθρωπο και λες “αυτός είναι ο αδερφός μου; Βλέπεις δύο διαφορετικούς ανθρώπους, γιατί δεν έχεις επικοινωνία στις δύσκολες φάσεις και φτάνεις να παίξεις μέχρι και μπουνιές και εκεί όση γνώση και να έχεις έρχεσαι σε αδιέξοδο».
«Το δείγμα που φανέρωσε τη χρήση το διαπίστωσα εγώ. Θέλεις το δημοσιογραφικό μικρόβιο; Από ένα τσιγάρο το κατάλαβα. Από έναν μπάφο ξεκίνησε και πήγαμε στα σκληρά. Ανεβαίνουν τα σκαλιά της παραμύθας με γρήγορο ρυθμό. Φτάνουν σε έναν σημείο, να κοιμάται, να παθαίνει ανακοπή καρδιάς, να καλεί η μητέρα μου το ασθενοφόρο, να έχει φύγει από τη ζωή, να τον επαναφέρουν και μετά στο νοσοκομείο της Αλεξανδρούπολης να παίζουμε την τελευταία πράξη του δράματος.
Δημοσιογράφος ο ίδιος στον χώρο επί τρεις δεκαετίες δήλωσε ανοιχτά πως ποτέ δεν υπήρξε παιδί των δημοσίων σχέσεων.
«Ήταν επαγγελματική μου επιλογή να προηγείται η φήμη της φυσικής μου παρουσίας, έψαχνα να βρω έναν τρόπο να επιβιώσω, μου δόθηκε η ευκαιρία και έφτασα σε ένα σημείο σκεπτόμενος και με λογική μάρκετινγκ και είπα “πώς να κάνεις διαφορά για να επιβιώσεις εσύ και η οικογένειά σου;”».
«Αυτό που έκανα ήταν το αυτονόητο. Η δημοσιογραφία είναι ένα λειτούργημα για να σπάει αβγά και να αποκαλύπτει, όλα τα άλλα είναι δημόσιες σχέσεις. Εγώ δημόσιες σχέσεις δεν είχα ποτέ. Είμαι ευθύς άνθρωπος».
«Έχω χάσει δουλειές από αυτό, υπήρχε τεράστιο κόστος. Υπήρξαν άνθρωποι που με έκριναν χωρίς να με ξέρουν, υπήρχαν άνθρωποι που μου έκλειναν πόρτες επειδή θεωρούσαν ότι δεν είμαι καλός επαγγελματίας, ότι κρύβω διάφορα πράγματα, ότι μπορεί να βρεθούμε αύριο στα δικαστήρια».
