Ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης ήταν καλεσμένος της Ελεονώρας Μελέτη και μίλησε για τη ζωή και την καριέρα του.
Ο ηθοποιός πρωταγωνιστεί μαζί με τη σύζυγό του στη θεατρική παράσταση «Ο θάνατος του εμποράκου» του Άρθουρ Μίλερ.
«Το ‘48 που γράφτηκε το έργο, ο καπιταλισμός ήταν το αμερικανικό όνειρο και βγήκε ο Μίλερ και τους είπε προσέξτε τον άνθρωπο και δεν τον πρόσεξαν τον άνθρωπο. Οι πολιτικές από τότε σταμάτησαν να είναι ανθρωποκεντρικές. Ο άνθρωπος χάνεται μέσα στα πολιτικά συστήματα».
«Είναι πολλές οι εργατοώρες που έχουμε όταν ασχολούμαστε με αυτήν τη δουλειά αλλά υπάρχουν και πολλά πεδία ελεύθερα που μπορείς να ανοιχτείς, μπορείς σαν κάνεις πολλά πράγματα και εγώ τα απολαμβάνω όλα», συμπληρώνει για τη δουλειά του.
Τι είπε για τη Μουρμούρα;
«Είναι σαν να κάθεσαι και να βλέπεις τι συμβαίνει στον γείτονά σου που μπορεί να έχει συμβεί και σε σένα. Η επιτυχία της Μουρμούρας είναι ότι είναι αυτοτελή επεισόδια. Η μεγαλύτερη επιτυχία είναι 11 χρόνια. Έχουμε μεγαλώσει παιδιά, αυτό που ήταν 10, είναι 21 πια».
Για τη μετάβασή του από την κωμωδία στο δράμα, σημειώνει:
«Έχω καταλάβει ότι το ένα υποστηρίζει το άλλο. Η μοντέρνα κωμωδία πατάει στην τραγική μας υπόσταση, το δράμα μπορεί να βοηθήσει έναν τραγικό ηθοποιό να γίνει ακόμα καλύτερος. Εγώ απολάμβανα και ήταν συνειδητή επιλογή για αρκετά χρόνια να κάνω κωμωδία για να εξελιχθώ. Ακόμα ψάχνομαι, δεν έχω παίξει την κωμωδία που θα ήθελα να παίξω».
Όπως λέει ο ίδιος:
«Τώρα που μπαίνω μέσα στο δράμα αρχίζω να καταλαβαίνω καλύτερα την κωμωδία. Παίρνουμε από αυτήν τη δουλειά αυτά που θέλουμε, δεν είναι τυχαίο ότι κάποιοι άνθρωποι εξελίσσονται γίνονται θιασάρχες και κάποιοι γίνονται πολλοί καλοί ηθοποιοί που πλαισιώνουν θιάσους. Δεν είναι τίποτα κατακριτέο».
Όσο για το πώς ασχολήθηκε με την υποκριτική:
«Η πετριά μού ήρθε όταν ένας φίλος του αδερφού μου μαζί με κάποιους άλλους ίδρυσαν την Πειραματική Σχολή Τέχνης και μου είπε “θες να δεις μια πρόβα;”. Είχα τεράστια αφοσίωση, ήμουν 18 ώρες μέσα στο θέατρο, δεν έβγαινα».
Ο ηθοποιός μίλησε με πολύ αγάπη για τη σύζυγό του, Όλγα Μουρίκη.
«Είναι κάτι μαγικό που συμβαίνει και εύχομαι να το πάθουν όλοι. Το πιο εύκολο είναι να αγαπάς τον άλλον, το μαθαίνεις σιγά σιγά. Το πιο δύσκολο είναι η συνήθεια γιατί σκοτώνει το συναίσθημα».
«Είναι μεγάλη κάθαρση ψυχική το να παίζεις στο θέατρο, μακάρι να το κάνουν και άλλοι άνθρωποι. Μπορεί να έχω τσακωθεί με τη γυναίκα μου σπίτι, να πηγαίνω στο θέατρο, να παίζω και όταν γυρίζω σπίτι να το ξεχνάω. Είναι μαγικό να δουλεύεις με τον άνθρωπό σου.
Μου αρέσουν οι ηθοποιοί που ρισκάρουν και ψάχνουν, έτσι είναι η γυναίκα μου. Σε αυτούς ακούω τα πάντα, δε σημαίνει ότι επειδή σκηνοθετώ εγώ, επιβάλλομαι».
«Το καλύτερο κομπλιμέντο που έχω δεχτεί είναι ότι η γυναίκα μου είναι καλύτερη ηθοποιός από εμένα», συμπληρώνει.
