Αέρινη όπως προστάζουν τα μόλις 25 της χρόνια η Αμάντα Γεωργιάδη ονειρεύεται να κάνει υπερήφανους ους Έλληνες στον φετινό διαγωνισμό της Eurovision με το κομμάτι Die Together.
Ένα τραγούδι που εμπνεύστηκε από έναν μεγάλο της χωρισμό, ο οποίος τη σημάδεψε στο παρελθόν.
Στον Γιάννη Πουλοπουλο και το περιοδικό ΟΚ! η Ελληνορβηγή τραγουδίστρια μίλησε για όλα αυτά και περιέγραψε τα συναισθήματά της για την πρωτόγνωρη εμπειρία που ετοιμάζεται να ζήσει.
Ήταν παιδικό σου όνειρο να πας στη Eurovision;
Ναι, βέβαια. Η Eurovision ήταν σαν μια μεγάλη γιορτή. Μαζευόμασταν όλοι μαζί στο σπίτι, τρώγαμε γύρο, παρακολουθούσαμε τον διαγωνισμό και βάζαμε τις δικές μας βαθμολογίες. Η πρώτη Eurovision που θυμάμαι ήταν το 2005, όταν κέρδισε η Έλενα Παπαρίζου. Από εκεί και πέρα ξεχωρίζω το Euphoria της Λορίν και το Fairytale του Αλεξάντερ Ρίμπακ, με τον οποίο πρέπει να σου ομολογήσω ότι ήμουν ερωτευμένη. (Γελάει.)
Αν το σκεφτείς, με την Έλενα Παπαρίζου έχετε παρόμοια ιστορία γιατί και εκείνη μεγάλωσε σε μια σκανδιναβική χώρα και στην ηλι- κία που είσαι εσύ τώρα έλαβε μέρος ως σόλο καλλιτέχνιδα στη Eurovision και έφερε την πρώτη θέση. Φανταζόσουν όταν ήσουν μικρή ότι θα μπορούσες να ακολουθήσεις τα βήματά της; Παρότι πάντα το ονειρευόμουν, δεν πίστευα ποτέ ότι θα το ζούσα. Είναι τόσο μεγάλο αυτό το φεστιβάλ που δεν μπορείς να φανταστείς τον εαυτό σου σε αυτή τη σκηνή. Αλλά πέρσι βλέποντας τη Stefania να τραγουδάει για την Ελλάδα είπα στον εαυτό μου ότι « αν είχα μόνο έναν χρόνο ζωής, θα ήθελα να εκπροσωπήσω την Ελλάδα στη Eurovision».
Σε αγχώνουν αυτά τα τρία λεπτά που θα είσαι πάνω στη σκηνή και θα τραγουδάς για την Ελλάδα;
Πιο πολύ θα με φόβιζε μια μικρότερη συναυλία, όπου θα μπορούσα να βλέπω τις αντιδράσεις του κόσμου στα μάτια τους. Σε ένα μεγάλο τηλεοπτικό σόου όπως η Eurovision θέλεις μεν να περάσει το τραγούδι σου στον κόσμο που είναι από κάτω, αλλά ταυτόχρονα έχεις στο μυαλό σου να ακολουθήσεις τις οδηγίες του σκηνοθέτη. Αυτό που με αγχώνει είναι να μην κάνω κάτι λάθος και το αποτέλεσμα δεν αρέσει. Θέλω να κάνω περήφανους τους Έλληνες που μου έδωσαν αυτή την ευκαιρία, γιατί είναι μεγάλη τιμή και χαρά μου να εκπροσωπήσω τη χώρα μου σε αυτό τον διαγωνισμό που παρακολουθούν εκατομμύρια τηλεθεατές.
Πώς αντέδρασε ο τωρινός σύντροφός σου μαθαίνοντας πως θα εκπροσωπήσεις τη Eurovision με ένα τραγούδι που έγραψες για τον πρώην σου; Δεν ζηλεύει καθόλου. Είναι πολύ χαλαρός και ξέρει ότι τον αγαπάω. Το μόνο που μου είπε χαριτολογώντας ήταν «πότε θα γράψεις ένα τραγούδι και για εμένα;». (Γελάει.)
Είναι Νορβηγός; Ναι. Το όνομά του είναι Άρλαν και είναι γιατρός, όπως εγώ. Γνωριστήκαμε στη σχολή. Αγαπάει κι εκείνος πολύ τις τέχνες, και ειδικά τον χορό. Έχει κερδίσει, μάλιστα, και σε κάποια πρωταθλήματα χορού.
Για τη Eurovision τι σου είπε;
Στην αρχή αγχώθηκε λίγο. Αλλά μου είπε «να είσαι ο εαυτός σου». Ξέρει ότι είναι τεράστιο αυτό το πράγμα. Αλλά με υποστηρίζει πάρα πολύ και μου λέει πάντα τη γνώμη του όταν ακούει τα τραγούδια μου. Το Die together του άρεσε πάρα πολύ. Και παρόλο που έχει κι εκείνος πολύ βαρύ πρόγραμμα είναι δίπλα μου. Όταν γυρίσαμε το βιντεοκλίπ στη Σύμη με τον σκηνοθέτη Κώστα Καρύδα και όλο το team της ΕΡΤ, ήταν μαζί μου, και μάλιστα προσφέρθηκε να παίξει και σε κάποια σκηνή. Όταν του είπα ότι έχει βρεθεί ο συμπρωταγωνιστής μου, μου απάντησε: «Δεν μπορώ να υποδύομαι τον σερβιτόρο που σας φέρνει κάτι να πιείτε;». (Γελάει.) Ο Άρλαν αγαπάει πολύ την Ελλάδα και τρελαίνεται για το φαγητό.
Ξέρεις να μαγειρεύεις ελληνικά φαγητά;
Δεν ξέρω να μαγειρεύω καθόλου. Η κουζίνα μού προκαλεί πανικό. Το μόνο που ξέρω να φτιάχνω είναι τζατζίκι και φέτα με μέλι. Αλλά αγαπάω πολύ την ελληνική κουζίνα. Ο μπαμπάς μου μαγειρεύει καταπληκτικά γιουβαρλάκια, ντομάτες γεμιστές, φακές, μπάμιες. Όταν έρχομαι στην Ελλάδα, τρώω κάθε μέρα γύρο. Έχουμε και στη Νορβηγία γύρο, αλλά δεν είναι το ίδιο. Και κοστίζει και 10 ευρώ το σουβλάκι.
Ήταν περίεργη η αίσθηση του να παρακολουθείς μαθήματα ανατομίας;
Για μένα αυτό είναι κομμάτι της δουλειάς μου. Ο αδελφός μου και μόνο να ακούσει τη λέξη «αίμα» μπορεί να λιποθυμήσει. Εμένα δεν με τρομάζει. Είναι πιο τρομακτικό το να βρεθείς στη σκηνή της Eurovision από το μάθημα ανατομίας; Ναι. Όταν δουλεύεις σε ένα νοσοκομείο, σίγουρα σοκάρεσαι όταν θα δεις έναν άνθρωπο να πεθαίνει, αλλά δυστυχώς είναι κάτι που συμβαίνει.
