Ρένια Λουιζίδου: «Τα χρόνια μετά τους “Απαράδεκτους” ήταν ίσως από τα πιο ζορισμένα από πλευράς βιοπορισμού, γιατί ήθελα να κρατηθώ σε μία απόσταση από παρόμοιους ρόλους»
Ελλάδα

Ρένια Λουιζίδου: «Τα χρόνια μετά τους “Απαράδεκτους” ήταν ίσως από τα πιο ζορισμένα από πλευράς βιοπορισμού, γιατί ήθελα να κρατηθώ σε μία απόσταση από παρόμοιους ρόλους»

Ρένια Λουιζίδου: «Τα χρόνια μετά τους “Απαράδεκτους” ήταν ίσως από τα πιο ζορισμένα από πλευράς βιοπορισμού, γιατί ήθελα να κρατηθώ σε μία απόσταση από παρόμοιους ρόλους»

«Είχα την τύχη να έχω εναλλακτικές και να μην χρειαστεί να πάω σε περιβάλλοντα όπου δεν αισθανόμουνα ότι δεν περνάω καλά»

Η Ρένια Λουιζίδου μίλησε στον Άρη Καβατζίκη και το «Πάμε Δανάη» για τις φετινές της εμφανίσεις στην τηλεόραση και το θέατρο αλλά και το  Μetoo και τους «Απαράδεκτους».

Μιλώντας για την καθημερινή σειρά της ΕΡΤ «Σε ξένα χέρια» είπε ότι: «Μια καθημερινή σειρά έχει τρομερές απαιτήσεις σε χρόνους και επειδή πάντα παίζω στο θέατρο βρίσκω τον συνδυασμό πολύ δύσκολο. Τα “Ξένα χέρια” επειδή έχουν έναν αριθμό συντελεστών που με έκανε να αισθάνομαι ασφάλεια να κάνω καθημερινό» είπε.

Μίλησε όμως και για τη «Ρένια» στους «Απαράδεκτους» και πώς έφερε το βάρος του ρόλου μετά.

«Με άγχωσε ο ρόλος μου γιατί τα πρώτα χρόνια μετά τους “Απαράδεκτους” μου ζητούσαν όλοι να κάνω παρόμοια πράγματα και το σέξι κορίτσι. Αυτό ήταν μία ταμπέλα που ήθελα να ξεφύγω. Ήμουν πολύ προσεκτική μετά τους “Απαράδεκτους” να μην επαναλάβω πέρα από έναν ρόλο και ίσως ήταν από τα πιο ζορισμένα χρόνια στη δουλειά από πλευράς βιοπορισμού, επιβίωσης, γιατί ήθελα να κρατηθώ σε μία απόσταση».

Για το ελληνικό Μetoo επισημαίνει ότι ενώ συνεργαζόταν με άτομα που κατηγορήθηκαν, η ίδια δεν είχε αναγνωρίσει ακρότητες στη συμπεριφορά τους.

«Είχα την τύχη να έχω εναλλακτικές και να μην χρειαστεί να πάω σε περιβάλλοντα όπου δεν αισθανόμουνα ότι δεν περνάω καλά. Είναι πάρα πολύ δύσκολο να αφήσεις δουλειές. Έχουμε γαλουχηθεί να αντέχουμε. Έχω παίξει τη μέρα που πέθανε ο πατέρας μου.

«Κάποιους ανθρώπους που βρέθηκαν στο στόχαστρο τους έχω συναναστραφεί αλλά ακρότητες δεν μπορούσα να αναγνώσω. Μικρότερης κλίμακας παράξενες συμπεριφορές, ναι.

Σκέφτομαι τους ανθρώπους και από τις δύο πλευρές. Οι κοπέλες και τα αγόρια που κατήγγειλαν έχουν παιδιά, μάνα, πατέρα. Και από την άλλη πλευρά, ακόμα πιο δύσκολο το περιβάλλον του θύτη».

«Ξέρω ότι οφείλω να διαχωρίζω τον καλλιτέχνη από τον άνθρωπο, αλλά δυσκολεύομαι ειδικά σε περιπτώσεις γνωστών καλλιτεχνών».

Για τις πλαστικές επεμβάσεις δηλώνει ανοιχτή σε κάποια στο μέλλον στο πρόσωπο, ωστόσο φοβάται το αποτέλεσμα και το χειρουργείο σαν διαδικασία. Κλείνοντας, παραδέχεται την αγάπη της για το «κακό» φαγητό καθώς όπως λέει «αποτελεί μια απόλαυση».