Η Ελίνα Κέφη εξομολογείται 24 χρόνια μετά τον θάνατο του Γιώργου Λουκανίδη: «Τον βλέπω ακόμα στον ύπνο μου»
Νέα

Η Ελίνα Κέφη εξομολογείται 24 χρόνια μετά τον θάνατο του Γιώργου Λουκανίδη: «Τον βλέπω ακόμα στον ύπνο μου»

Η Ελίνα Κέφη εξομολογείται 24 χρόνια μετά τον θάνατο του Γιώργου Λουκανίδη: «Τον βλέπω ακόμα στον ύπνο μου»

Η παρουσιάστρια σε μία εφ΄όλης της ύλης συνέντευξη

Για τις εμπειρίες της στα τηλεοπτικά πλατό και άλλα πολλά μίλησε η Ελίνα Κέφη στην εκπομπή «Ελένη».

«Χαίρομαι πάρα πολύ που δούλεψα τη δεκαετία του ΄90 και το 2000 γιατί ήταν πολύ λαμπερά όλα. Δεν ήταν όμως μόνο η λάμψη η ψεύτικη αλλά ήταν ωραία χρόνια. Τα αναπολώ αυτά τα χρόνια με πολύ μεγάλη γλύκα. Όλες οι φωτογραφίες που έχω έχουν αποτυπωθεί στο μυαλό μου σαν μια ιστορία . Πολλές φορές ανατρέχω και τις κοιτάζω».

Στη συνέχεια αναφέρθηκε στην απώλεια του γυμναστή Γιώργου Λουκανίδη που συνεργάστηκαν μαζί στον «Πρωινό Καφέ».

«Υπάρχουν και άνθρωποι που δουλεύαμε τότε μαζί και δεν είναι στη ζωή, όπως ο Γιώργος Λουκανίδης. Για μένα ο Γιώργος ήταν κολλητός μου φίλος και αγαπημένος μου άνθρωπος. Έρχεται πολλές φορές σε δύσκολες στιγμές μου, έρχεται στον ύπνο μου. Δεν ξέρω πως ακούγεται αυτό τώρα αλλά εγώ το νιώθω. Είναι σαν να με συμβουλεύει για κάτι, πραγματικά, αγαπημένος»

Η πιο αμήχανη τηλεοπτική της στιγμή την είχε βρει φορώντας ένα νυφικό…

«Στον “Πρωινό Καφέ” είχα ζήσει την πιο αμήχανη μου στιγμή. Μας είχε βάλει ο Κωνσαντίνος Κασπίρης μες στη θάλασσα να δείξουμε νυφικά. Αντιλαμβάνεσαι ότι το νυφικό με το νερό έγινε… 300 κιλά και ταυτόχρονα, την ώρα που δείχνει κοντινό πλάνο στο δικό μου νυφικό, με τσιμπάει και μια τσούχτρα στο πόδι! Ήταν ένα περιστατικό που δεν ήταν τόσο ευχάριστο να πω την αλήθεια».

Η παρουσιάστρια αναφέρθηκε και στο θέμα της εμμηνόπαυσης που ακόμα και σήμερα θεωρείται ταμπού. για ορισμένους.

«Ένιωσα λίγο περίεργα συναισθηματικά όταν μπήκα σε αυτή την περίοδο της γυναίκας που μπαίνει στην εμμηνόπαυση. Ένιωσα λίγο περίεργα αλλά συνειδητοποίησα πολύ γρήγορα ότι νιώθω περίεργα, όχι από μόνη μου, γιατί όλο το υπόλοιπο από γύρω ακούει τη λέξη αυτή και κάτι παθαίνει. Από πείρα έχω να πω ότι δεν είναι τίποτα απολύτως. Είναι περισσότερο αυτό που οι άλλοι γύρω μας κάνουν να νιώθουμε παρά αυτό που νιώθουμε οι ίδιες μέσα μας και το θεωρώ πάρα πολύ άδικο για τις γυναίκες αυτό».