Πέμη Ζούνη: «Είμαι ακόμα πολύ έξαλλη με τον εαυτό μου»
Ελλάδα

Πέμη Ζούνη: «Είμαι ακόμα πολύ έξαλλη με τον εαυτό μου»

Πέμη Ζούνη: «Είμαι ακόμα πολύ έξαλλη με τον εαυτό μου»

Για τη θεατρική επιστροφή της, τις δυσκολίες που αντιμετώπισε τα τελευταία χρόνια και όλα όσα αναθεώρησε μέσα στην καραντίνα μίλησε η Πέμη Ζούνη στη Φανή Πλατσατούρα και στο περιοδικό ΟΚ! που κυκλοφορεί με «Τα Νέα Σαββατοκύριακο».

Η γνωστή ηθοποιός που πρωταγωνιστεί στην παράσταση «Οι πεταλούδες είναι ελεύθερες» μιλά χωρίς φόβο και πάθος για όλα.

Πώς περάσατε αυτό τον χρόνο της καραντίνας;

Αξέχαστα. (Γελάει.) Πέρα από την πλάκα, επειδή δεν είχα ζήσει τόσο πολύ το σπίτι μου, ανακάλυψα ότι μου αρέσει. Να έχω την πολυτέλεια του χρόνου, να διαβάζω τα βιβλία μου, να βλέπω τις ταινίες μου, να φροντίζω τον κήπο μου. Παρ’ όλα αυτά, έχασα αναγκαστικά όλο το άλλο, που είναι να μπορώ να κάνω ό,τι θέλω ή να μην κάνω τίποτα, το οποίο είναι μαγικό. Αλλά πραγματικά ήταν η μόνη συγκυρία που μας ανάγκασε να δούμε τους άλλους, αυτούς με τους οποίους συγκατοικούμε.

Και τους ίδιους μας τους εαυτούς.

Φυσικά! Αλλά να σου πω κάτι; Με τον εαυτό σου αν θέλεις συναντιέσαι και μέσα στη βαβούρα. Με τους άλλους, όμως, ήταν πολύ καλό που βρεθήκαμε. Ακόμη και αν σε κάποιους αυτό έφερε τριβές. Για καλό έγινε κι αυτό. Εκείνο που δεν ήταν καλό είναι ο φόβος που έχει σπείρει όλη αυτή η κατάσταση. Δεν είναι μόνο ο ίδιος ο ιός, είναι και η διαχείριση των ειδήσεων και η τρομολαγνεία πολλών δημοσιογράφων και καναλιών…

Προσπερνώντας τον φόβο, υπάρχει ο ενθουσιασμός για τη νέα σας θεατρική δουλειά.

Ναι! Ξεκινήσαμε την καλοκαιρινή μας περιοδεία με πολλούς προορισμούς και η αλήθεια είναι πως έχω λαχτάρα μεγάλη γιατί δεν έχω χορτάσει το θέατρο σαράντα χρόνια τώρα. Επίσης, μου έλειψε να μοιραστώ ξανά κάτι ζωντανά.

Αν δεν το έχετε χορτάσει σαράντα χρόνια, μάλλον αποκλείεται να συμβεί στο μέλλον.

Μην το λες! Τα τελευταία χρόνια έχω αναθεωρήσει πολλά πράγματα. Μέσα σε αυτά και το θέατρο. Το αγαπώ, το λατρεύω, αλλά δεν είναι η ζωή μου μόνο το θέατρο. Και αν για οποιονδήποτε λόγο σταματήσει, θα συνεχίσω να ζω μια χαρά.

Τι σας οδήγησε σε αυτή την αναθεώρηση πραγμάτων;

Ανακάλυψα ότι είχα εγωιστική ματιά στη ζωή, με τον τρόπο που διεκδικούσα να ζω ό,τι ποθούσα, ό,τι ήθελα, ό,τι με έκανε καλά. Ναι, έχω υπάρξει πολύ εγωίστρια. Αυτά τα χρόνια θα τα άλλαζα αν μπορούσα, αλλά έχω μάθει πλέον τι σημαίνει πραγματικά να δίνεις. Έχω μάθει αυτή τη χαρά που παίρνεις από το να χαίρεται ο άλλος που αγαπάς και όχι μόνο τη χαρά που αντλείς από αυτά που εσύ γουστάρεις και έχεις ανάγκη.

Αυτή την εγωιστική ματιά στη ζωή βοήθησαν και οι άλλοι να την αντιληφθείτε ή απλώς ήρθε το πλήρωμα του χρόνου;

Βοηθάνε οι συγκυρίες, πάντα. Δηλαδή οι πίστες που περνάς. Εγώ πέρασα τα τελευταία χρόνια μερικές δύσκολες πίστες, όπως όλοι ξέρουμε, και –«κάλλιο αργά παρά ποτέ»– κατάλαβα σημαντικά πράγματα για μένα. Μου αρέσει να βελτιώνομαι και, δόξα τω Θεώ, έχω κάμποσα να φτιάξω ακόμη. (Γελάει.)

Αναφερθήκατε προηγουμένως στις δύσκολες πίστες που περάσατε τα τελευταία χρόνια. Και όλοι καταλαβαίνουμε σε ποια περίοδο της ζωής σας αναφέρεστε. Τότε λοιπόν και λίγο αργότερα, αφότου καταλάγιασε ο θόρυβος, για ποια πράγματα βάλατε τον εαυτό σας στον τοίχο και για ποια χρειάστηκε να του ζητήσετε μια «συγγνώμη»;

Για τα δικά μου λάθη έβαλα τον εαυτό μου στον τοίχο, που δεν θα τα αναλύσουμε τώρα, και προσπαθώ να τον συγχωρήσω. Είμαι ακόμα πολύ έξαλλη με τον εαυτό μου. Αλλά θα βρω τον τρόπο. Έτσι και αλλιώς, η κάθε δύσκολη πίστα έχει κάτι να μας δώσει. Δεν έχει περιγράψει κανείς ωραιότερα αυτό που συζητάμε από τον Γεράσιμο Ευαγγελάτο σε έναν στίχο του: «Η καρδιά πονάει όταν ψηλώνει». Αυτό θα πω μόνο!

Το ότι εμπιστευτήκατε εύκολα κάποιους ανθρώπους ήταν ένα από τα βασικά σας λάθη;

Βεβαίως ήταν κι αυτό ένα από τα λάθη μου. Δεν το είχα δει τότε. Δεν μπορώ όμως να γίνω καχύποπτη με τους ανθρώπους. Συνειδητά δεν το επιλέγω. Απλώς, ύστερα από αυτά που πέρασα, νομίζω πως είμαι πλέον πιο προσεκτική.

Με όλη αυτή την ιστορία που προέκυψε ανάμεσα σε εσάς και την πρώην συνεργάτιδά σας Μπέσσυ Γιαννοπούλου, νιώσατε πως ίσως κλονιστεί η αγάπη του κόσμου προς το πρόσωπό σας;

Δεν το ένιωσα πραγματικά γιατί είμαι πολλά χρόνια εκτεθειμένη, επομένως όποιον χαρακτήρα κι αν έχεις, δεν μπορείς να τον κρύψεις. Έχουμε συστηθεί μέσα από πολλά πράγματα με τον κόσμο –και όχι μία φορά–, άρα δεν μπορώ να πω ότι ανησύχησα πραγματικά. Στενοχωρήθηκα όμως. Αλλά ύστερα πήρα την ανταμοιβή μου από τον κόσμο, ότι δεν τρέχει τίποτα. Συνέχισαν να είναι απέναντί μου όπως τους ήξερα. Κι αυτό ήταν μεγάλη ανταμοιβή.

Πριν από δύο χρόνια η Ελεονώρα παντρεύτηκε. Πώς σας φαίνεται η ιδέα του να γίνετε σύντομα γιαγιά;

Το θέλω πολύ! Αλλά είναι κάτι που εκείνη δεν σχεδιάζει να κάνει ακόμη, οπότε δεν μιλάω.

Η αλήθεια είναι πως το να βάζεις δίπλα από το «Πέμη Ζούνη» τη λέξη «γιαγιά» κάπως ακούγεται περίεργο!

Ναι, αλλά είναι τόσο γλυκό. Όταν τη βλέπω να κρατάει στην αγκαλιά της κανένα συγγενικό μωρό –που τα λατρεύει–, συγκινούμαι. Και εκεί δεν χωράει η ματαιοδοξία της ηλικίας. Αλήθεια! Καμιά γυναίκα που αγαπάει πραγματικά δεν θα αφήσει τη ματαιοδοξία να μπει στη μέση.

Ποια είναι η σχέση σας με τον καθρέφτη;

Δεν είναι πολύ ευχάριστη πια. Δεν θα βάλω δηλαδή τα γυαλιά μου για να με δω στον καθρέφτη. Γιατί όταν τα βάζω, αγριεύομαι. Έτσι που με βλέπω λίγο πιο «φλου», χωρίς γυαλιά, είναι καλύτερα. Οι γυναίκες που αντιμετωπίζουν γενναία το να μεγαλώνουν και να αντικρίζουν τη φθορά δεν το λένε αλλά διανύουν μια δύσκολη διαδρομή. Τώρα το κατάλαβα και εγώ. Και σε αυτές τις γυναίκες βγάζω το καπέλο.